استخر ورزشی (Swimming Pool)
کانون ورزشی (Sport Center)
استادیوم ورزشی ( Stadium/Colisium)
باشگاه ورزشی (Sport Clup)
زورخانه
اماکن ورزشی موجود در کشور
طبق آخرین آمار منتهی به سال ۱۳۹۱، اماکن ورزشی موجود کل کشور، ۱۹۲۸۲ مکان ورزشی می­باشد که ۱۶۵۷۸ از آن شهری و ۲۷۰۴ اماکن، روستایی می­باشد. از این مقدار اماکن ورزشی، ۱۴۰۹۹ اماکن، متعلق به بخش عمومی (ادارات دولتی و وزارت ورزش و جوانان) و ۵۱۸۳ مکان ورزشی متعلق به بخش خصوصی می­باشد (شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، ۱۳۹۲).
نمودار (۴-۱۰) اماکن ورزشی موجود کشور را به تفکیک استانی نشان می­دهد.
اماکن ورزشی موجود کشور به تفکیک استان
با توجه به نمودار (۴-۱۰) ملاحظه می­ شود که استان­های تهران، مازندران و فارس در رتبه ­های اول تا سوم کشور قرار دارند و استان­های کهکیلویه، ایلام و البرز در رتبه ­های بیست و نهم تا سی و یکم جای گرفته­اند.
نمودار (۴-۱۱) و (۴-۱۲) تعداد اماکن ورزشی را به ترتیب با مقایسه بخش خصوصی و عمومی و شهری و روستایی نشان می­دهد.
مقایسه اماکن ورزشی عمومی و خصوصی به تفکیک استانی
مقایسه اماکن ورزشی شهری و روستایی به تفکیک استانی
اماکن ورزشی در حال احداث
آمار اماکن ورزشی در دست احداث، طبق داده ­های اسفندماه سال ۱۳۹۱، ۲۸۴۵ مکان ورزشی می­باشد که از این تعداد، ۱۸۸۶ مکان شهری و ۹۵۹ مکان ورزشی روستایی در دست احداث می­باشد. از کل اماکن ورزشی در حال ساخت، ۲۷۳۵ اماکن متعلق به بخش عمومی (ادارات دولتی و وزارت ورزش و جوانان) و ۱۱۰ مکان متعلق به بخش خصوصی می­باشد (همان).
نمودار (۴-۱۳)، مربوط به اماکن در حال احداث کشور می­باشد که به تفکیک استانی آورده شده است.
تعداد اماکن ورزشی در حال احداث کشور به تفکیک استانی
همانطور که در نمودار (۴-۱۳) ملاحظه می­ شود، استان­های خراسان­رضوی، هرمزگان و اصفهان، بیشترین اماکن در حال احداث کشور را دارا می­باشند و استان­های سمنان، سیستان و بلوچستان و بوشهر کمترین مکان­های در حال ساخت را دارند.
۴-۸-۳- کل اماکن ورزشی (مجموع موجود و در حال احداث)
با توجه به آمار فوق­الذکر، کل اماکن ورزشی موجود کل کشور، ۲۲۱۲۷ مکان ورزشی می­باشد که ۱۸۴۶۴ از آن، شهری و ۳۶۶۳ اماکن، روستایی می­باشد. از این مقدار اماکن ورزشی، ۱۶۸۳۴ اماکن، متعلق به بخش عمومی (ادارات دولتی و وزارت ورزش و جوانان) و ۵۲۹۳ مکان ورزشی متعلق به بخش خصوصی می­باشد (همان).
نمودار (۴-۱۴) تعداد اماکن کل کشور را به تفکیک استانی نشان می­دهد
تعداد اماکن ورزشی کل کشور به تفکیک استانی
خلاصه فصل
در این فصل، ابتدا خلاصه­ای از تاریخچه تربیت بدنی در کشور، از دوران باستان تا امروز بحث شد. با توجه به اینکه از سال ۱۳۲۹ شمسی، در بودجه کل کشور، برای بخش تربیت بدنی ردیف بودجه اختصاص داده شده است، لذا آمار مربوطه از سال ۱۳۲۹ تا ۱۳۹۱، استخراج گردید. مروری بر برنامه ­های توسعه­ای کشور بعد از انقلاب اسلامی، نشان می­دهد که در سه برنامه اول، دوم و سوم، با اینکه تبصره و بندهایی آورده شده است اما عملکرد مناسبی وجود ندارد، بطوری­که اکثر تبصره­های برنامه سوم به برنامه چهارم منتقل شده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در ادامه فصل به بررسی هزینه ورزشی خانوار ایرانی و استخراج آمار مربوط به آن پرداخته شد و سپس آمار اماکن ورزشی موجود و در حال احداث مورد بررسی قرار گرفت.
معرفی مدل و برآورد آن
مقدمه
پس از بررسی­های تئوریک و نظری و مروری بر مطالعات انجام شده در خصوص اثرات اقتصادی ورزش و عوامل اثرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی کشورها از طریق سرمایه ­گذاری و مشارکت در ورزش، در این بخش از تحقیق، سعی می­گردد با بهره­ گیری از ادبیات موجود، الگوی رشد با لحاظ متغیر توضیحی مخارج ورزشی، معرفی و برآورد گردد.
قبل از بررسی مباحث فوق­الذکر، باید به این مسئله اذعان نمود که همواره بهبود رشد اقتصادی با روندی متوازن و به دور از جهش­های ناگهانی هدف­گذاری سیاستگذاران اقتصادی کشورها بوده است. بویژه در دهه اخیر که رقابت کشورها بر سر کسب و تصاحب بازارهای منطقه­ای و بین ­المللی و افزایش قدرت اقتصادی در سطح بین ­المللی متمرکز شده، موجب گردیده که اقتصاددانان و سیاستگذاران به سمت توسعه الگوهای رشد اقتصادی حرکت کنند که از این جمله بررسی نقش مخارج و سرمایه ­گذاری در بخش ورزش بر رشد اقتصادی می­باشد.
از سوی دیگر، کشور ایران، نیز همسو با تحولات جهانی و منطقه­ای، چشم­اندازی را در افق بیست ساله انتخاب کرده تا در سال ۱۴۰۴ به کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی در میان کشورهای آسیای جنوب غربی مبدل گردد. لذا کشوری که آرمان خود را دستیابی به اقتصاد اول منطقه اعلام کرده، لازم است به کلیه عوامل اثرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی توجه نماید.
همانطور که اشاره شد، یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر رشد اقتصادی در کشورها، سرمایه ­گذاری در حوزه ورزش می­باشد. در این فصل، دو فرضیه اصلی رساله، یعنی اثر مخارج ورزشی بر رشد اقتصادی بصورت مستقیم و با بهره گرفتن از مدل رشد و اثر مخارج ورزشی بر رشد اقتصادی از کانال سرمایه انسانی (غیرمستقیم) مورد ارزیابی قرار می­گیرد.
معرفی مدل اول (اثر مخارج ورزش بطور مستقیم)
برای بررسی فرضیات تحقیق، لازم است الگوی رشد بر اساس متغیرهای اصلی و کنترل، تصریح شده و برآورد گردد. مطابق ادبیات موضوع و ادبیات نظری رشد، عامل سرمایه و انباشت ثروت به عنوان یکی از مؤلفه­ های اثرگذار در متون و ادبی
ات اولیه رشد اشاره شده و سپس با مطالعات بیشتر، عامل نیروی انسانی و تغییرات جمعیتی و در مراحل بعدی، سرمایه انسانی و نیروی کار دانش­محور، به عنوان متغیرهای مهم در الگوی رشد معرفی شده ­اند.
مدل مورد استفاده در این قسمت، برگرفته از الگوی رینهارت و خان(۱۹۸۹) و الگوی بوپن (۲۰۰۶) می­باشد. مدل مورد استفاده هر دو، برگرفته از تابع کاب- داگلاس می­باشد که به صورت زیر مطرح می­نمایند:
(۵-۱)
که در آن  تولید کل،  شاخص کل بهره­وری،  نیروی کار شاغل در کل اقتصاد،  سرمایه ثابت ناخالص داخلی در کلیه بخش­های اقتصاد به جز بخش ورزش،  سرمایه کل (دولتی و خصوصی) در بخش ورزش و  جزء اخلال می­باشد.
با توجه به اینکه هدف این رساله، بررسی اثر مخارج دولت در بخش ورزش بر رشد اقتصادی می­باشد، و با توجه به نظریه اصل شتاب انعطاف­پذیر مبنی بر این­که سرمایه ­گذاری رابطه مستقیم با موجودی سرمایه دارد می­توانیم در مدل بالا به جای موجودی سرمایه، از تغییرات سرمایه (که برابر سرمایه ­گذاری می­باشد) استفاده کرد و بنا به ماهیت تحقیق می­بایست متغیر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی (سرمایه ­گذاری) را به بخش دولتی و خصوصی تفکیک کنیم.
رینهارت و خان در مقاله خود برای بررسی اثر سرمایه ­گذاری دولتی و خصوصی بر رشد اقتصادی تفکیک زیر را در تابع تولید در نظر گرفتند:
(۵-۲)
که در معادله فوق متغیر  تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی کل،  تشکیل سرمایه ثابت ناخالص بخش خصوصی و  تشکیل سرمایه ثابت ناخالص بخش دولتی می­باشد.
حال در مطالعه حاضر برای بررسی اثر سرمایه ­گذاری دولت در بخش ورزش بر رشد اقتصادی متغیر  را به دو متغیر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی در بخش ورزش و تشکیل سرمایه ثابت ناخالص دولتی در سایر بخش­ها (غیر از بخش ورزش) تفکیک می­ شود. بنابراین خواهیم داشت:
(۵-۳)
که در آن متغیر  بیانگر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص دولت در بخش ورزش و متغیر  معرف تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی در سایر بخش­ها (غیر از بخش ورزش) می­باشد. با لحاظ روابط (۴-۱)، (۴-۲) و (۴-۳) در مدل، فرم لگاریتمی تابع تولید کاب داگلاس بصورت زیر خواهد بود:
(۵-۴)
در متون و ادبیات رشد، عامل نیروی انسانی و تغییرات جمعیتی و در مراحل بعدی، سرمایه انسانی و نیروی کار دانش مدار به عنوان متغیرهای مهم در الگوی رشد معرفی شده ­اند لذا این متغیر نیز در نظر گرفته شده است. همچنین متغیر مجازی دوران جنگ نیز آورده شده است. لذا الگوی نهایی بصورت زیر خواهد بود:
(۵-۵)
که در آن:

مبحث دوم : بزه دیدگان جرم هرزه نگاری
هرزه نگاری یکی از جرایم مرتبط با محتواست که در تقسیم بندی حقوق موضوعه، در زمره جرایم علیه اخلاق و عفت عمومی قرار دارد.
هرزه نگاری در مفهوم عام به معــنای تصاویر و محتویاتی است که عمــدتا به قصد تحریک جنسی ارائه می شود، این موارد در قالب نمایش، ارائه، تولید و تجارت محتویات مستهجن است. با پیدایش اینترنت، ضمن خارج شدن جرم هرزه نگاری از حالت سنتی ، ابزار کارآمدی برای سو استفاده کنندگان جنسی پدید آمده است. این فناوری مدرن ارتباطی موجب شده است حجم سواستفاده چند برابر شود و تعداد دریافت کنندگان تصویر و نیز حجم تصاویر مبادله شده به صورت غیر قابل تصوری افزایش یابد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

بزه دیدگان این نوع جرایم را که عمدتا خانواده ها هستند، می توان به دو بخش تقسیم کرد: ۱- کودکان و نوجوانان ۲- بزرگسالان. بزه دیدگی کودکان و نوجوانان در شبکه های بین المللی (اینترنت) از مسائل مهم جرایم سایبری است.که هریک از این انواع بزه دیدگان در نوع خود جای بحث فراوانی دارد که در ذیل به آن خواهیم پرداخت.
این مبحث نیز به دو گفتار با عناوین، هرزه نگاری افراد بزرگسال و هرزه نگاری کودکان و نوجوانان پرداخته است.
گفتار اول : هرزه نگاری افراد بزرگسال
همان‌طور که می‌دانیم بزه‌دیدگان جرایم سایبری قربانیانی می‌باشند که یا بوسیله حضور شخصی خویش در فضای مجازی از حملات بزهکاران مورد ضرر مالی و روحی می شوند و یا بالعکس هیچگونه دخالتی در ایجاد حمله سایبری نداشته‌اند که به فراخور ویژگی‌های اجتماعی چون شغل مرتبط با فضای ‌سایبر که بزه‌دیده مدام با این فضا سروکار داشته باشد یا سن و تحصیلات و … که باعث می‌گردد بزهکاران سایبری هدف را شناسائی و مورد حمله قرار دهند.
تقسیم هرزه نگاری به کودک وبزرگسال یکی از رایج ترین تقسیم بندی هایی است که درمورد هرزه نگاری
وجود دارد . هرچند به نظر می رسد این تقسیم بندی توسط کشورهایی که هرزه نگاری را به رسمیت شناخته و قانونی دانسته اند ایجاد شده و فقط در چنین نظام های کیفری کاربرد دارد ؛ ولی می توان این تقسیم بندی را برای کشورهایی که هرزه نگاری را ممنوع نـمودند نیز از جهت اهمیت مراقبـت بیشتر از
کودکان و وضع مقررات حفاظتی سختگیرانه تر و دقیق تر مفید دانست .
این یک واقعیت است که مرتکبین جرایم سایبری، همانند گرگ‎ها یا دیگر درندگانی که به گله‎های حیوانات حمله‎ می‎کنند، به دنبال ضعیف‎ترین قربانی یا آنکه در ظاهر چنین است می‎گردند. اما این واقعیت را هم نمی‌توان کتمان کرد که تمامی قربانیان از پیش انتخاب نشده‎اند و به این دلیل قربانی جرم قرار گرفته‎اند که یک سری آسیب‎پذیری‎ها را از خود نشان داده‎اند. گاهی اوقات، فقط به این دلیل یک نفر قربانی جرم سایبر می‎شود که در زمان خاصی در موقعیت خاصی قرار گرفته است .^[۱۲۴] در واقع در چنین مواردی فرد بدون آنکه خود در بزه‌دیدگی خویش مقصر باشد به جهت آنکه در مسیر بزهکاران قرار گرفته قربانی جرم گردیده است.
بزه دیدگی بزرگسال در جوامع امروزی به وفور دیده می شود. چه بزهی بالاتر از این که کانون خانواده ها سست می شود، اعتمادها از بین می رود و روابط زناشویی دستخوش تحول می شود. مردانی که با صور قبیحه آشنا می شوند، پای بندی به همسر را از دست می دهند و تنوع طلب می گردند. حتی ممـکن است زن ها نیز از این آفت دور نمانند و جایگاه خود را فراموش کنند.از این گذشته سو استفاده هایی که از عکس های افراد می شود منجر به اختلافات بسیار وسیع و جدایی ها می شود. چه بسا برخی از این سو استفاده ها موجب طلاق زوجین، ترک وطن، انصراف از دانشگاه و شغل شود و مشکلات عدیده ی دیگری را سبب گردد.
بدیهی است که هرزه نگاری به منزله ظلم است که نه تنها در دین در اخلاق نیز به شدت منع می گردد و حرام می باشد. ظلم به کودکانی که ضمیر پاک دارند و با دیدن تحریکات جنسی گمراه شده و سرنوشت تلخی را تجربه می نمایند، سنگین تر است. حتی انسان های بالغ، زنان و مردانی که ضعف ایمان دارند با وسوسه ها به بیراهه می روند و کانون خانواده ها را فاسد نموده، متلاشی می سازند.
هرزه نگاری ظلم است چون ترویج بی حیایی در خانواده و جامعه است، حال آن که خداوند همواره انسانها
را به حیا و عفت دعوت می کند. ظلم است از باب این که اذهان عمومی را در مورد مظاهر فناوری مانند ماهواره، تلفن همراه، رایانه و .. بدبین می کند و خانواده ها برای حفظ حریم خود و نجات فرزندان، گاهی آنان را از به کار گیری این وسایل منع می کند و نونهالانی که آینده سازان این جامعه هستند دچار رکود و عقب ماندگی می شوند.
از نظر فقهی اضرار به غیر، عملی منفور و حرام می باشد. در هرزه نگاری در واقع به دیگران ضرر می رسد. و چه ضرری بالاتر از این که بنیان خانواده ها با دیدن محتـویات دور از عفت و اخلاق سسـت می شود، سوءظن در خانواده ها ریشه انداخته، آرامش از میان می رود، درصد طلاق و جدایی والدین افزایش یابد و فرزندان را از داشتن کانون صمیمی خانواده محروم می گردند.^[۱۲۵]
کاربران رایانه‌ای که تجربه زیادی در تعاملات برخط ندارند، برای آنهایی که در محیط‎های گپ ملاقاتشان می‎کنند، بیشتر قابل اعتمادند. ممکن است آنها چنین اعتقاد داشته باشند که از آنجا که خود در ارتباطات آنلاین صداقت به خرج می‎دهند، دیگران نیز چنین خواهند بود. مجرمین سایبر هر ساله با خیل عظیمی از تازه‎واردهای اینترنتی مواجه هستند که هر یک از آنها می‌تواند یک قربانی بالقوه ارزشمندی برای آنها به شمار آیند. به همین دلیل، متولیان آموزشی کاربران اینترنت باید توجه ویژه‎ای به تازه‎واردها داشته باشند و باید به آنها به خوبی گوشزد کنند که ممکن است هدف اقدامات متقلبانه کلاهبرداران و دیگر مجرمین قرار گیرند و در این خصوص اطلاعاتی جهت شناسایی آنها و نحوه جلوگیری از به دام افتادن آنها ارائه دهند. تولید و انتشار انبوهی از تصاویر یا اصوات مستهجن که اکنون در فضای مجازی اینترنت و مخابرات شایع است، به شدت سلامت اخلاق اشخاص را تهدید می کند. تصاویری که برخلاف موازین عقلی و شرعی بوده و مذاق جنسی را متنوع ساخته و آثار زیانباری در روابط خارجی افراد می گذارد و به نوعی می توان گفت که فضای آلوده سایبر محدود به صندلی مقابل صفحه رایانه یا لحظه ای که کاربر از اینترنت استفاده می کند، نیست و بلکه این فضا روزنه تزلزل اخلاق جمعی در فضای واقعی است و به همین دلیل فضای سایبر باید از گزند محتویات منافی عفت و اخلاق عمومی در امان باشد.
ضریب نفوذ اینترنت روز به روز در کشور ما در حال افزایش است به گونه ای که همه ما گفت و گودر محـیط مجازی را تجربه کـرده ایم. یاهو، گوگل و حال اسـکایب، وایبر، تانگو و واتس آپ راه هـای بیش از
یک گفت و گوی ساده را پیش رویمان قرار داده اند.
از جمله نکات مهمی که افراد را به سمت گفت و گو در فضای مجازی می کشاند نیازهای افراد به دوستی و برقراری ارتباط اجتماعی به هر شکل و عنوانی است که اینترنت می تواند پاسخ گوی این نیــاز باشد. اینترنت به فرد کمک می کند تا شناخته نشـود؛ یعنی فرد می تواند در ورای این فناوری بدون افشای هویتش به هر کاری دست بزند؛ بنابراین آزادی زیاد بدون داشتن مسئولیت را تجربه می کند.^[۱۲۶]
با افزایش دسترسی کاربران به اینترنت، برنامه های گوناگونی نیز ارتباطات افراد با یکدیگر را تسهیل می کنند. شاید زندگی مجازیِ برخی ازافراد، این روزها شلوغ تر و پرشور تر از زندگی روزمره شان باشد. ساعت بر خط بودن برخی افراد به کمک تبلت ها و تلفن های همراه به ۲۴ ساعت می رسد و شبکه های اجتماعی و برنامه های ارتباطی اینترنتی در این زندگیِ آنلاین، سهم ویژه ای را دارند. روزی جامعه شناسان و روان شناسان، نگران آسیب های پیامک ها به ارتباطاتِ میان فردی بودند؛ زیرا پیامک ها رابطه ها را به یک پیام چندخطی منحصر می کردند؛ اما این روزها زندگی شخصی افراد  از زندگی اجتماعی حقیقی به لایه های درونی تر مجازی، خزیده است. این زندگی انفرادی را فیس بوک، گوگل پلاس و اینستاگرام از یک طرف و تانگو، وایبر و اسکایپ از طرف دیگر به انحصار خود در آورده اند.
انفرادی شدن زندگی اجتماعی و جدایی از خانواده در کنار اعتیاد اینترنتی، تنها ایراد ناشی از این زندگی آن لاین نیست؛ بلکه نوع کاربری و رابطه با افراد در فضای مجازی و به عبارت دیگر، فرهنگ زیست مجازی آنان، ایرادی است که قسمتی از دومین جرایم اینترنتی کشور - که عنوان غیر اخلاقی را یدک می کشد - به این موضوع بر می گردد.
این روزها گفت و گو ها و برنامه های مکالمه، فارغ از یک سایت و یا مسنجر یاهو و گوگل تاک، گستره وسیعی روی تلفن های همراه آندروید دارد. گفت و گو هایی که نه تنها محدودیت های قبلی را ندارد؛ بلکه می تواند هر چه بیشتر مخاطبان خود را دچار آسیب کند.در برنامه های جدید، حریم خصوصی را، تنها افراد دیگر نقض نمی کنند؛ بلکه این خودِ کاربر است که آن را نقض می کند. افراد با ارسال عکس های خصوصی و… - که گاه هـم خلاف عـرف و شرع است - افراد سوء استفـاده گر و غـرض ورز را وارد زنــدگی خود
می کنند و باز این آغازِ گفت و گو هایی خاموش و جنسی است.
هرزه نگاری آنلاین(بر خط)، جدا از جامعه جهانی در ایران نیـز رشد و بازدید های مـخصوص خود را دارد.
این امر، غیر از دام ها و برخوردهای ناگهانی افراد با لینک های غیر اخلاقی است. هرزه نگاری های آنلاین(بر خط)، این روزها به چند سایت، محدود نمی شود؛ بلکه ابعاد پنهان و خفیف تری نیز دارد.
گفت و گوها ها در گذشته، آسیب های گوناگونی داشتند که جز اتلاف وقت، اعتیاد اینترنتی، کلاهبرداری ها و روابط پنهان را نیز در میان مکالمات خود داشتند؛ اما حال این آسیب ها در برنامه های جدید شکل های متنوع و گسترده تری به خود گرفته اند. اکنون شما در برنامه تانگو فقط مکالمه نمی کنید؛ بلکه عکس، مکان حضور و عکس های خود را هم پیش روی مخاطب قرار می دهید؛ حتی فراتر از این، دیگر خود را محدود به گفت و گوی نوشتاری نخواهید کرد؛ بلکه تصویر و صدای شما هم، ابزاری راحت برای گفت و گو های طولانی است.
در گفت و گو های گذشته، فردی فقط با اسم و عکسی کوچک از خود، به استقبال دیگران در برنامه های اتاق های گفتگو می رفت، و بعضا افرادی هم از این وضع سوء استفاده و کلاهبرداری می کردند؛ اکنــون می توان با اطلاعاتی بیش از این، میزبان دیگران بود.
در فرهنگ گفت و گو در فضای مجازی، این روزها غیر از نوع و میزان آن، چهارچوب و قیدی برای موضوع بحث ها نیز وجود ندارد. در فضای اینترنت، بزرگ ترین آسیب، ورود بی هدف و برنامه، به فضای مجازی است. این امر، بعدها انواع اعتیاد اینترنتی را برای کاربر فراهم می آورد. گف و گوهای بین دو جنس مخالف، آن هم در حالت خاموش، گاهی رنگ و بوی جنسی می گیرد. شاید متن گفت و گو ها در ظاهر، چنین اشاراتی را در خود نداشته باشد؛ اما با گذر زمان، متن کلمات در بطن این گونه پیام ها پر از آن چیزهایی می شود که همچون محتوای برخی فیلم های سینمایی می توان برایش، اصطلاح روابط جنسی پنهان را به کاربرد. شاید دو طرف گفت وگو هم آن را درک نکنند؛ اما پیام های غیر مستقیم در حال اثرگذاری خود هستند.
از سوی دیگر، برنامه های مکالمه ای جدید، امکانات خاصی دارند؛ از جمله اینکه شما می توانید کسانی را که از این برنامه ها استفاده می کنند، تا چند کیلومتری خود پیدا کنید. این عامل، تقویت کننده پیامدهای ضد اجتماعی و فرهنگی است. این استفادۀ نادرست از اتاق های گفت وگو و فرهنگ ضعیف ما در استفاده از اینگونه برنامه ها است که می تواند نه تنها مشکلات اجتماعی و فردی را برایمان به وجود آورد؛ بلکه می تواند مشکلات خانوادگی را هم در پی داشته باشد. آشنایی های بی مقدمه و فراهم کردن محیط ایجاد این گونه روابط، بارها مسیر خانواده ها را عوض کرده و بذر بی اعتمادی را میان دو زوج پراکنده کرده است. مقصر در این راه، کسی جز ما - که در این برنامه ها چهارچوبی برای خود تعریف نکرده ایم - نخواهد بود.
دولت نباید برای جلوگیری از این آسیب ها، برخوردهای سلبی و فیــلترینگ را مد نظر قرار دهد؛ بلکه خود
کاربران باید نحوه و میزان حضور در برنامه های گفت وگو را مطابق با فرهنگ ملی و دینی، دنبال کنند و نگذارند این برنامه ها با فرهنگ وارداتی خود، عواقبی را برای فرد و خانواده به دنبال داشته باشد.
گفتار دوم : هرزه نگاری کودکان و نوجوانان
تشخیص کودک از بزرگسال بحثی گسترده است و این مفهوم بسته به قوانین و فرهنگ کشورهای مختلف متفاوت است ؛ ولی ماده ۹ کنوانسیون جرایم سایبر در این زمینه ضابطه ای خاص بیان نموده است .
در مورد سن افرادی که می توان آنها را کودک و هرزه نگاری آنها را هرزه نگاری کودک دانست ؛ در بند ۳ ماده ۹ آمده است : « واژه صغیر شامل تمام افراد زیر ۱۸ سال است ، عضـو مورد نظر ( کشور مورد نظر ) می تواند محدودیت سنی کمتری را مقرر دارد که البته نباید کمتر از ۱۶ سال باشد .
کنوانسیون حقوق کودک با وضع ماده ۱ کودک را چنین تعریف نموده است:
«از نظر این کنوانسیون منظور از کودک افراد انسانی زیر ۱۸ است مگر اینکه طبق قانون قابل اجرا در مورد کودک، سن بلوغ کمتر تشخیص داده شود».
با توجه به ماده فوق‌الذکر، نکات زیر قابل توجه است:
الف) تنها کسانی مشمول مقررات کنوانسیون می‌باشند که به سن ۱۸ سالگی نرسیده باشند.
ب) سن بلوغ ارائه شده در ماده فوق، یک سن مطلق نیست بلکه بر حسب قانون ملی کودک متغیر است.
علت وضع ماده ۱ به صورت مذکور، توجه به قوانین داخلی کشورهای مختلف و پذیرفتن این مطلب است که سن بلوغ بسته به وضعیت کشورها، از نظر فرهنگی، مذهبی، جغرافیایی و غیره… متفاوت است، مضافاً ایــنکه اگر یک سن مــعین به طور مطلق به عنوان سن بــلوغ تعیین مـی‌شد .تعدادی از کشورها، از الحاق به کنوانسیون امتناع می‌کردند.
مطلب دیگری که لازم است به آن عنایت شود این است که سن هیجده سالگی منعکس در کنوانسـیون هم،
سن بلوغ است و هم، سن رشد. به این معنی که از نظر واضعین و تهیه کنندگان کنوانسیون، با رسیدن کودک به سن هیجده سالگی، وی اهلیت اجرای مستقیم تمامی حقوق خود را داشته و به طور کامل از تحت ولایت خارج می‌گردد و دلیل ما بر این مطلب این است که اگر غیر از این بود حتماً باید با توجه به اختلاف قوانین کشورها در این مورد، به تفاوت سن بلوغ و رشد اشاره می‌کردند.
در کنواسیون حقوق کودک پایان کودکی مشخص شده است اما نسبت به زمان شروع کودکی سن خاصی در نظر گرفته نشده است، بلکه این مطلب کاملاً به سکوت واگذار شده است.به نظر می‌رسد که علت این امر تنوع قوانین کشورها در شروع کودکی است. توضیح اینکه: در گروه کاری که برای تدوین کنوانسیون حقوق کودک از سال ۱۹۷۹ تشکیل گردید بحث‌های زیادی در ارتباط با زمان شروع کودکی موضوع ماده ۱ کنوانسیون، بالا گرفت، موضوع بحث راجع به طرحی بود که کشور لهستان برای تدوین مقررات کنوانسیون حقوق کودک ارائه داده بود.
هرزه نگاری کودکان جدیدترین شکل بهره کشی از کودکان و استفاده از فناوری مدرن در انتشار مطالب هرزه نگارانه می باشد.

نتیجه آزمون

قیمت سهام و متغیرهای حسابداری

۳۵/۳۳***

۰۰۰/۰

رد فرض صفر

*** معنی‌داری در سطح ۹۹ درصد
بر مبنای نتایج آزمون‌هاسمن که در جدول ۴-۱۳ خلاصه شده است، آماره کااسکوئر ((  برای آزمون‌هاسمن برای رابطه رگرسیون برآوردی رگرسیون برابر با ۳۵/۳۳ و سطح معنی‌دار متناظر با آن صفر محاسبه شده است. با عنایت به اینکه سطح معنی‌دار کمتر از پنج و حتی یک درصد محاسبه شده، به‌طوری‌که ذیل جدول مزبور قیدشده، در سطح اطمینان ۹۹ درصد نتیجه آزمون معنی‌دار می‌باشد. بنابراین به‌احتمال ۹۹ درصد فرض H₀ رد شده و فرضیه H₁ پذیرفته‌شده است؛ بنابراین در سطح ۹۹ درصد اطمینان برازش روابط‌ رگرسیونی این تحقیق با بهره گرفتن از تخمین مدل تحلیل داده‌های تابلویی به “روش اثرات ثابت مناسب “بوده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

تحلیل رابطه بین قیمت سهام و متغیرهای حسابداری

به‌طوری‌که در بخش قبلی ملاحظه شد، پیش‌فرض‌های استفاده از رگرسیون خطی مرکب در برآورد رابطه بین متغیرها برقرار است. این پیش‌فرض‌ها مشتمل بر نرمال بودن توزیع متغیرهای مستقل و تابعی، نرمال بودن توزیع باقی‌مانده‌ها یا خطای در برآورد رگرسیونی، استقلال خطی متغیرهای مستقل یا فقدان هم خطی بین آن‌ها، همسانی یا ثبات واریانس‌ها، اعتبار رابطه خطی برآوردی و برقراری پیش‌فرض‌های مربوط به استفاده از روش تحلیل داده‌های تابلویی است که در بخش قبلی آزمون گردیده است.
در این بخش به جهت برقرار بودن پیش‌فرض‌های استفاده از رگرسیون خطی مرکب، به‌تبع تحقیقات مشابه یا مرتبط از این روش به‌منظور تعیین ارتباط بین متغیر وابسته “قیمت سهام“ و متغیرهای حسابداری به‌عنوان متغیرهای سه‌گانه مستقل استفاده شده است. در این تحقیق بر مبنای مدل تحقیق به شرحی که در فصل سه ذکرشده است، رابطه ریاضی بین متغیرها به‌صورت رابطه خطی مرکب زیر تعریف‌شده است:
Y=α+β_۱X₁+ β_۲X₂ + β_۳X₃+β_۴X₄+ β_۵X_5 +ε
که با جای گذاری نمادهای اصلی معرف متغیرهای مستقل و وابسته بر مبنای پیشینه تحقیق، رابطه بین متغیرها به‌صورت زیر تعریف‌شده است:
P= α+β_۱EPS+ β_۲DPS + β_۳BV+β_۴SIZE+ β_۵LEV ₊ε
که در آن قیمت سهام به‌عنوان متغیر وابسته و متغیرهای سود هر سهم،سود تقسیمی هر سهم،ارزش دفتری هر سهم به‌عنوان متغیرهای مستقل اصلی و متغیر اندازه شرکت و اهرم مالی به‌عنوان سایر متغیرهای مستقل تعریف‌شده‌اند. در این بخش بر مبنای این معادله پارامتری، در ابتدا متغیرهای مورداستفاده مشتمل بر قیمت سهام،سود هر سهم،سود تقسیمی هر سهم،ارزش دفتری هر سهم ،اندازه شرکت و اهرم مالی برآورد گردیده، سپس با بهره گرفتن از رگرسیون خطی مرکب پارامترهای معادله فوق‌الذکر برآورد گردیده و بر مبنای آن نوع روابط بین متغیرها تحلیل شده است. درنهایت اعتبار سنجی رابطه برآوردی بر مبنای ضریب تعیین و امکان تعمیم پارامترهای رابطه برآوردی با بهره گرفتن از آماره تی استیودنت و قابلیت تعمیم رابطه برآوردی به جامعه آماری با بهره گرفتن از آنالیز واریانس موردبحث قرارگرفته است.
الف) برآورد پارامترها:
با منظور نمودن اثرات متغیرهای حسابداری بر قیمت سهام، به‌طوری‌که در مدل تحقیق طی فصل سوم ملاحظه شد، رابطه اصلی بین متغیرها به‌صورت پارامتریک زیر تعریف‌شده بود:
P= α+β_۱EPS+ β_۲DPS + β_۳BV+β_۴SIZE+ β_۵LEV ₊ε
در راستای برآورد پارامترهای معادله پارامتریک بیان‌شده در مدل تحقیق که رابطه بین متغیرهای حسابداری و قیمت سهام را اندازه‌گیری می کند، به‌تبع تحقیقات پیشین از رگرسیون خطی مرکب با تحلیل داده‌های تابلویی استفاده شده است. پیش‌ازاین پیش‌فرض‌های استفاده از این روش مشتمل بر نرمال بودن توزیع تک‌تک متغیرهای مستقل و تابعی، نرمال بودن توزیع باقی‌مانده‌ها یا خطاهای در برآورد رابطه برآوردی، استقلال خطی متغیرهای مستقل منظور شده در رابطه رگرسیونی، استقلال خطی یا فقدان هم خطی بین باقی‌مانده‌ها یا خطاهای در رابطه برآوردی، ثبات یا همگنی واریانس‌ها به‌عنوان پیش‌فرض‌های مدل کلاسیک و آزمون چاو و هاسمن در تعیین نوع مدل تحلیل داده‌های تابلویی به جهت استفاده از نمونه‌های تصادفی وابسته، موردبررسی قرار گرفت. برقراری پیش‌فرض‌ها به شرحی که گذشت، امکان استفاده از رگرسیون خطی مرکب بر مبنای تحلیل داده‌های تابلویی یا تلفیق داده‌های مربوط به یک بازه زمانی ۵ ساله را فراهم ساخت و نوع روش برآوردی رگرسیونی به‌منظور تعیین ارتباط بین متغیرها مشخص نمود.
در این بخش با بهره گرفتن از نرم‌افزار EVIEWS، پارامترهای رابطه رگرسیونی خطی مرکب بین متغیرها مبتنی بر تحلیل داده‌های تابلویی، برآورد گردیده و به شرح جدول شماره ۱۴-۴ خلاصه شده است.

جدول (۴-۱۴):برآورد پارامترهای رابطه قیمت سهام و متغیرهای حسابداری

شرح

نماد

ضریب

خطای استاندارد

آماره T

سطح معنی‌دار

عرض از مبدأ

—

۲۶/۴

۲۰۰/۰

۳۱/۲۱

شکل­ گیری حوزه عمومی در فضای مجازی با بهره گرفتن از تکنولوژی های جدید اطلاعاتی و ارتباطی توسط محققان زیادی مورد بحث قرار گرفته است. رینگولد (۱۹۹۳) ضمن طرح دیدگاه های مختلف درباره انواع تأثیرات متقابل ارتباطات رایانه­ای و سیاست دموکراتیک با کاربرد مدل حوزه عمومی هابرماس چنین نتیجه می­گیرد که فن­آوری نوین ارتباطی در صورتی که به درستی از جانب شهروندان شناخته و به کار برده شود، دارای پتانسیل دموکراتیک زیادی است. او از ایده حوزه عمومی به عنوان مدلی برای تبیین ارتباط بین این دو پدیده سود برده است و عملا همانند برخی دیگر از نویسندگان مناسب بودن این مدل را مفروض گرفته است. اما در مقابل، بسیاری معتقدند با وجود اینکه فضای مجازی بسیاری از معیارهای مورد نظر هابرماس برای شکل­ گیری حوزه عمومی را دارد، اما در این فضا هیچ تضمینی برای تحقق بسیاری از معیارهای آن از جمله گفتگوی عقلانی وجود ندارد. (ویلهلم، ۲۰۰۰) این در حالی است که فعالیت­های شهروندان در فضای مجازی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی تنها در صورتی می ­تواند موفقیت­آمیز قلمداد گردد که این فعالیت به صورتی کاملا عقلایی و در راستای اهداف دیپلماسی شهروندی باشد. شهروندان فعال در دیپلماسی شهروندی ناگزیرند برای برقراری رابطه تعاملی موثر در پیام­های خود از استدلال استفاده نمایند. جنبه عقلایی-انتقادی از جمله معیارهای موفقیت کنش ارتباطی در فضای مجازی به شمار می­رود که باعث می­گردد تعاملات میان شهروندان به طور موثرتری بر فرایند سیاسی تأثیر بگذارند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

از سویی، حوزه عمومی مجازی علی­رغم همه کاستی­ها، از ویژگی­هایی برخوردار است که شرایط را برای حضور فعال­تر شهروندان به ویژه در عرصه مسائل سیاسی فراهم می­ کند. حوزه عمومی مجازی، امکان شکل­ گیری اجتماعات مجازی را فراهم ساخته است. در این حوزه، شهروندان با علایق متفاوت و متنوع می­توانند در مورد موضوعاتی خاص و مورد علاقه­شان با هم به بحث و گفتگو بپردازند. به گفته سیدعلوی (۱۳۹۰) حوزه ­های عمومی متکثر به خصوص وبلاگ­ها و شبکه ­های اجتماعی، بسته به میزان توجه و مشارکت کاربران اندازه متفاوتی می­یابند ضمن آنکه کاربران را قادر می­سازند بر حسب علائقشان حوزه ­های عمومی متفاوتی را تجربه نمایند و در آن مشارکت داشته باشند. از جمله مسائلی که اغلب در این حوزه مورد توجه شهروندان واقع می­گردد، آشنایی با ملتها و سرزمین­ها و همچنین معرفی و ارائه سرزمین و ملت خود به دیگر مردم جهان است؛ به طوری که روزانه میلیونها مطلب در قالب­های مختلف متن و عکس و فیلم در این فضا تولید و به مصرف می­رسد. هدف از انجام این کار، چه سرگرمی باشد و چه کسب آگاهی، نتیجه؛ اما یکسان است. ایجاد شناخت بیشتر، برقراری تعامل، درک متقابل و رفع تنش­ها و خصومت­های موجود میان ملتها.
عمده­ترین فعالیتهای شهروندان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی چهار شامل ارائه تصویر مثبت و مطلوب از کشور مشارکت در فعالیتهای صلح­طلبانه و حل تعارضات حسن­تفاهم و دستیابی به دیدگاه ها و ارزشهای مشترک تبادل و تسهیم اطلاعات می­گردد. تولید، انتشار و دریافت اطلاعات مرتبط با فعالیت­های دیپلماسی شهروندی، شهروندان را قادر می­سازد مشارکت بیشتری در سیاست خارجی داشته باشند. آنها اقدامات مختلفی را در سطح گسترده بسیج می­ کنند و مقامات دولتی را مجبور می­سازند به خواسته­هایشان در خصوص بسیاری از مسائل حوزه سیاست خارجی توجه بیشتری داشته باشند. بکارگیری دیپلماسی شهروندی، فضای مساعدی به وجود می ­آورد که در آن تصمیمات رسمی میان دولتها منجر به پیامدها و نتایج مثبتی می­گردد. با برقراری ارتباط مردم با مردم، بسیاری از تعصبات و سوگیری­های هر دو ملت نسبت به یکدیگر کمتر می­ شود و از بی ­اعتمادی­ها و بدگمانی­های موجود میان کشورها کاسته می­ شود. روندی که در نهایت منجر به برقراری روابط صلح­آمیز میان کشورها، افزایش منزلت و جایگاه آنها در عرصه بین­الملل و همچنین دستیابی به صلح جهانی خواهد شد.
البته، با وجود این که در رابطه با تأثیرگذاری فعالیت­های سیاسی شهروندان در فضای مجازی بر فرایند سیاسی خوشبینی­های زیادی وجود دارد، اما هنوز تحقیقات زیادی نیاز است تا معلوم شود تا چه حد این فعالیت­ها بر فرایند سیاست خارجی تأثیرگذار هستند. هلیکر معتقد است استراتژی تأثیرگذاری شهروندان بر سیاست خارجی باید به وسیله تولید وفاق عمومی میان شهروندان به کار گرفته شود؛ لذا نیاز به مشارکت شهروندان به طور گسترده برای موفقیت این استراتژی و ارتقاء نتایج آن وجود دارد. هلیکر (۱۹۹۰) مجموعه روش­هایی که استفاده از قدرت شهروندی، برای تأثیرگذاری بر سیاست خارجی را امکان­ پذیر می­سازد، مجموعه روش­های متعارف رسمی و روش­های ابتکاری، معرفی می­ کند. وی در مقاله خود با نام «قدرت شهروندی و سیاست خارجی»، روش دیپلماسی شهروندی را از جمله روش­های غیرابتکاری غیررسمی تعریف می­ کند که اگر چنانچه بتواند بهره کاملی از وفاق عمومی ببرد، بر سیاست خارجی تأثیرگذار خواهد بود. بهره­ گیری کامل از وفاق عمومی در فضای مجازی منوط به دسترسی همه اقشار جامعه به تکنولوژی­های ارتباطی و اطلاعاتی دارد لذا تردید هلیکر در مورد ایجاد وفاق عمومی میان شهروندان در زمان نگارش مقاله در سال ۱۹۹۰، کاملا قابل قبول می­باشد چرا که هنوز بسیاری از تکنولوژی­های نوین ارتباطی توسعه و گسترش نیافته و در دسترس تعداد زیادی از شهروندان قرار نداشت. تورنتون نیز (۱۹۹۶) پس از بررسی دستاوردهای مطالعات تجربی خود درباره نحوه و انواع شیوه ­های برقراری ارتباط در اینترنت اظهار می­دارد که این شبکه فرصت­هایی برای احیای حوزه عمومی دارد. به نظر تورنتون این فرصت­های تازه، محدود به گروه ­های برگزیده و برخوردار اجتماعی است، ولی حداقل افزایشی در فعالیت­های مشابه حوزه عمومی در اینترنت قابل مشاهده است. او تأکید می­ کند اگر کاربردهای اینترنت به گروه ­های اجتماعی حاشیه­نشین، کم­درآمد و زنان نیز تسری یابد، آن گاه می­توان گفت که این شبکه امکانی واقعی برای مشارکت وسیع­تر شهروندی، ارتباطات سیاسی موثر و احیای واقعی حوزه عمومی پدید آورده است.
۵-۳ نتیجه ­گیری
در دیپلماسی شهروندی، شهروندان کشورهای مختلف در شرایطی کاملا مشابه با شرایط حوزه عمومی باید به ایفای نقش بپردازند. به گفته هابرماس، حوزه عمومی، فضایی است که در آن افراد در شرایط مساوی با یکدیگر به گفتگو می­پردازند. آنان از طریق مفاهمه، ارتباط و استدلال مبتنی بر تعقل و در شرایطی عاری از هر گونه فشار، اضطرار یا اجبار و بر مبنای آزادی و آگاهی با یکدیگر به تعامل می­پردازند تا از این طریق بتوانند با اتخاذ مجموعه ­ای از رفتارها، مواضع و جهت­گیری­های ارزشی، یک اجتماع را تشکیل دهند. شهروندان فعال در دیپلماسی شهروندی عمدتا افرادی هستند که به منظور تاثیرگذاری بر سیاست خارجی کشور خود و یا سایر کشورها با یکدیگر ارتباط برقرار نموده و مسائل مختلفی به ویژه مسائل مورد اختلاف را با یکدیگر مورد بحث و گفتگو قرار می­ دهند. رفتار شهروندان در جریان گفتگوها عمدتا بر مبنای کنش ارتباطی است. شهروندان دیپلمات برای بدست­آوردن تفاهم و توافق تنها باید از استدلال منطقی و قانع­کننده استفاده نمایند. در کنش ارتباطی میان شهروندان کشورهای مختلف، آنان سعی می­ کنند از طریق گفتگوی مستدل، راههایی برای رسیدن به توافق و رفع تعارض انتخاب کنند. همچنین شهروندان باید بتوانند در فضایی عاری از هر گونه اجبار، فشار و سلطه، به صورت «آزادانه» و «آگاهانه» به انجام فعالیت­های خود در چهارچوب دیپلماسی شهروندی بپردازند؛ یعنی در درون وضعیتی که هابرماس از آن به عنوان «وضعیت کلامی ایده­آل» یاد می­ کند. از نظر هابرماس، وضعیت کلامی ایده­آل تنها می ­تواند در حوزه عمومی یافت شود. به عبارتی دیگر، هابرماس «گسترش­یافته­ترین و کاملترین تجلی حوزه عمومی را در وضعیت کلامی ایده­آل می­خواند که از لحاظ شرایط و هنجارهای گفتگو، ایده­آل­ترین شکل ممکن است»؛ لذا هر گونه کنترل دولتی بر فعالیت­های شهروندان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی و یا اعمال هر گونه قوانین و مقرراتی که فعالیت شهروندان در این زمینه را تحت­تاثیر قرار دهد، وضعیت ایده­آل کنش ارتباطی میان شهروندان را از بین برده و تحقق حوزه عمومی امکان­ پذیر نخواهد بود؛ چرا که تحقق حوزه عمومی زمانی امکان­ پذیر است که شهروندان بتوانند آزادانه از طریق گردهمایی و تعامل به بحث درباره مسائل روز به ویژه موضوعات سیاسی بپردازند.
به اعتقاد هابرماس، در صورت گسترده بودن حوزه عمومی، «ارتباط و مفاهمه میان افراد یا اشخاصی که حوزه عمومی یا اجتماعی را تشکیل می دهند، مستلزم ابزار معینی برای پراکنش و انتشار عقیده و تاثیرگذاری است». زیرا با توجه به گستردگی حوزه عمومی و افزایش تعداد افراد خصوصی که در کنار هم گرد آمده، اصلی ترین و اساسی ترین چیزی که به آن نیاز دارند، گسترش و پراکنش مفاهمه در میان آنان است، به گونه ­ای که میزان تاثیرگذاری و نفوذ ارتباطات و مفاهمه در میان آنان به نحو احسن افزایش یابد. در عصر اطلاعات، شهروندان بدون استفاده از رسانه­های نوین توان برقراری ارتباط موثر با دیگران را نخواهند داشت. از آنجا که عوامل بسیاری از جمله بعد مسافت، هزینه­ های دیدارها و تجمعات حضوری، زمان، قوانین و مقررات امنیتی و غیره، امکان حضور فیزیکی شهروندان کشورهای مختلف را در یک مکان امکان­ پذیر نمی­سازد، رسانه­های نوین به عنوان مهمترین ابزار دیپلماسی شهروندی اهمیت می­یابند. دیپلماسی شهروندی از رسانه­های نوین به عنوان کانال ارتباطی خود بهره می­برد و به برقراری ارتباط مردم با مردم می ­پردازد. این رسانه ­ها در اختیار تعداد زیادی از شهروندان کشورهای مختلف می­باشد که با بهره­ گیری از آن و شرکت در فعالیتها و برنامه ­های مختلف، دسترسی به اهداف دیپلماسی شهروندی میسر می­گردد. لذا رسانه­های نوین را می­توان مهمترین ابزار دیپلماسی شهروندی دانست، به ویژه آن دسته از رسانه­های نوین که مشارکت و تعامل افراد در فضاهای مجازی را امکان­ پذیر می­سازند. بدیهی است دیپلماسی شهروندی به مدد استفاده از رسانه­های نوین که هزینه کمتر و کارآیی بیشتری نسبت به سایر انواع رسانه ­ها دارند، می ­تواند جایگاه بهتری در میان انواع دیگر دیپلماسی در قرن بیست­ویکم داشته باشد. کستلز نیز عقیده دارد «یکی از ویژگی­های رسانه­های نوین، آوردن مردم به صحنه فعالیت­های سیاسی است»؛ یعنی همان چیزی که با گردهم آمدن مردم در کافه­ها و گالری­ها باعث شکل­ گیری حوزه عمومی سنتی در قرن هیجدهم شد. اکنون نیز شهروندان می­توانند با بهره­ گیری از چنین امکاناتی، موضوعات سیاسی مورد علاقه خود را دنبال کنند، اقدامات سیاسی معنی­دار انجام دهند و به منابع جدیدی برای تصمیم ­گیری سیاسی تبدیل شوند؛ آنهم در فضایی که ارزش­ها و دیدگاه های حاکم بر آن از سوی دولت و یا اقلیتی از افراد ارائه نشده، بلکه شهروندان خود در شکل­ گیری و ایجاد آنها نقش داشته اند. بر اساس یافته­های تحقیق، نیز ۷۰ درصد از پاسخگویان، به این سوال که رسانه­های نوین (وبلاگ­ها، تالارهای گفتگو و شبکه ­های اجتماعی و …) چه نقشی در دیپلماسی شهروندی دارند، پاسخ داده­اند این رسانه ­ها دارای «نقش کلیدی» هستند و معتقدند رسانه­های نوین برای برقراری ارتباط میان شهروندان کشورهای مختلف، کم­هزینه­تر و کارآمدتر هستند.
شهروندان فعال در دیپلماسی شهروندی، اعضای شبکه ­های شهروندی در یک جامعه شبکه­ ای به شمار می­روند که هر کدام با اتصال به نقاط دیگر (شهروندان سایر کشورها) از قدرت در شبکه برخوردار شوند. شهروندان در جامعه شبکه­ ای می­توانند با بهره گرفتن از اقدامات سیاسی معنی­داری که انجام می­ دهند، قدرت بدست آورند. بر همین اساس وی قدرت ناشی از متصل شدن به شبکه­ ها را قدرت شبکه­بندی می­نامد. مشارکت در شبکه­ ها، به طور فزاینده منافع قابل لمسی برای شهروندان خواهد داشت. به عبارت دیگر، شهروندان می­توانند با بهره گرفتن از رسانه­های نوین برای رسیدن به اشکال جدیدی از تعامل و همکاری دست یابند و ساختارهای جدید سیاسی و اجتماعی به وجود آورند. تولید، انتشار و دریافت اطلاعات (سیاسی)، مرتبط با فعالیت­های دیپلماسی شهروندی، شهروندان را قادر می­سازد مشارکت بیشتری در سیاست خارجی داشته باشند. آنها اقدامات مختلفی را در سطح گسترده بسیج می­ کنند و مقامات دولتی را مجبور می­سازند به خواسته­هایشان در خصوص بسیاری از مسائل حوزه سیاست خارجی توجه بیشتری داشته باشند. این اقدامات به ویژه در ارتباط با مسائلی از جمله حقوق بشر، جنگها و اقدامات نظامی کشورها علیه یکدیگر، محیط­زیست و غیره در سالهای اخیر، همانگونه که شرح آن در بخش­های پیشین رفت، بسیار موثر واقع شده ­اند. انجام این اقدامات تنها در صورتی امکان­ پذیر است که شهروندان در شبکه­ ای از پیوند­های تعاملی، به تعبیر کستلز مانند گره­هایی به هم متصل شوند تا بتوانند بر جامعه تأثیرگذار بوده و باعث ایجاد تغییرات گردند. بهرحال دیپلماسی شهروندی، با هر نامی که شناخته شود و هر واژه­ای که برای اطلاق به آن استفاده گردد، به گونه­ های مختلفی فضای اقدام در عرصه دیپلماسی رسمی را محدود می­ کند و می ­تواند به آن جهت دهد و این واقعیتی غیر قابل انکار است. بر اساس نتایج به دست آمده از بررسی دیدگاه پاسخگویان درباره تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، بیشترین نسبت پاسخگویان یعنی ۷/۴۸ درصد، معتقدند تاثیرگذاری فعالیت­های دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، «زیاد» است و تنها ۸/۷ درصد معتقدند فعالیت­های دیپلماسی شهروندی تاثیر کمی بر سیاست خارجی دارد.
بر اساس نظرات کستلز در خصوص قدرت در جامعه شبکه­ ای، مشارکت در این حوزه می ­تواند دسترسی به قدرت در جامعه اطلاعاتی را برای شهروندان در پی داشته باشد و قدرت آنان ناشی از اقدامات سیاسی معنی­داری است که در این حوزه انجام می­ دهند. جدا ماندن از شبکه­ ها در جامعه شبکه­ ای، افراد را منزوی­تر و سلطه­پذیرتر می­سازد. شهروندان جامعه شبکه­ ای امروزه می­توانند با بهره­ گیری از رسانه­های نوین، بخشی از قدرت در جوامع شبکه­ ای از آن خود سازند.
آنچه که باعث تمایز کارکردی اساسی میان رسانه­های جمعی و رسانه­های نوین به ویژه در ارتباط با انجام فعالیت­های مربوط به دیپلماسی شهروندی می­گردد، کنترل و دستکاری رسانه­های جمعی توسط دولت و یا مالکان این صنایع است. هابرماس معتقد است دخالت دولت، حوزه عمومی را تضعیف می­ کند و باعث افول آن می­گردد. همچنین دخالت دولت در کنترل رسانه­های نوین نیز (تا آن حد که دولتها قادرند) فعالیت­های شهروندان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی را مختل می­سازد و دسترسی به اهداف مورد نظر آن را ناممکن می­سازد. بر اساس یافته­های این تحقیق، در خصوص محدودیتهای فعالیت در چهارچوب دیپلماسی شهروندی، پاسخگویان معتقدند «محدودیتهای سیاسی-اجتماعی»، مهمترین مانع برقراری ارتباط میان شهروندان کشورهای مختلف است و «عدم آشنایی با زبانهای بین ­المللی» و «عدم آشنایی با شبکه ­های تسهیل­کننده ارتباط» از نظر آنان در درجه دوم و سوم اهمیت واقع شده ­اند.
هابرماس با طرح مفهوم عقلانیت ارتباطی بیان می­ کند «نیروی رهایی­بخش عقل، به استدلال منجر شده و ارتباط و مفاهمه را شکل می­بخشد». در واقع «مباحثه­ عقلانی» همان نوع عملی است که مناسب حوزه­ عمومی است. بنابراین، فعالیت­های شهروندان در فضای مجازی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی تنها در صورتی می ­تواند موفقیت­آمیز قلمداد گردد که این فعالیت به صورتی کاملا عقلایی و در راستای اهداف دیپلماسی شهروندی باشد. شهروندان فعال در دیپلماسی شهروندی ناگزیرند برای برقراری رابطه تعاملی موثر در پیام­های خود از استدلال استفاده نمایند. جنبه عقلایی-انتقادی از جمله معیارهای موفقیت کنش ارتباطی در فضای مجازی به شمار می­رود که باعث می­گردد تعاملات میان شهروندان به طور موثرتری بر فرایند سیاسی تأثیر بگذارند. به گفته هابرماس، انسان­ها با شرکت در یک مباحثه است که از دیدگاه­ های هم آگاهی می­یابند، مباحثات تضمین­کننده­ مشارکت برابر و آزاد است؛ برای جستجوی جمعی حقیقت.
از منظری دیگر، فعالیت­های برنامه­ ریزی شده شهروندان جهت دسترسی به اهداف مورد نظر آنها در چهارچوب دیپلماسی شهروندی قطعا نمی­تواند عاری از عقلانیت باشد. برای پیش­برد دیپلماسی شهروندی، شهروندان باید بتوانند مجموعه اقداماتی را با فکر و برنامه­ای دقیق و روشن در فضای مجازی به انجام رسانند؛ گر چه فعالیت­های شهروندان تنها به فضای مجازی محدود نمی­گردد و حتی در فضاهای واقعی نیز می­توانند جهت یافتن راه­ حل­های مناسب برای موضوعات مورد نظرشان با یکدیگر دیدار و گفتگو نمایند. انجام این اقدامات به زمان قابل توجهی نیاز دارد و فعالیت­های کوتاه­مدت مقطعی نمی­تواند تأثیرات قابل توجهی بدنبال داشته باشد؛ لذا برنامه­ ریزی­های دقیق برای برقراری ارتباط، تولید محتوای ارتباط، استفاده از ابزارهای مناسب برای انتشار و ارائه محتوای تولید شده (اطلاعات) همگی جزو فعالیت­هایی است که در طولانی­مدت و با بذل توجه ویژه اهداف و نتایج حاصله می­بایست توسط شهروندان به انجام رسد.
گرچه ممکن است به نظر رسد طرح این مفهوم با توجه به فضای سیاسی و اجتماعی حاکم بر ایران، به ویژه با وجود شرایط به جامانده از هشت سال گذشته، کمی زودهنگام باشد، اما با روی کار آمدن محمدجواد ظریف و تغییرات به وجود آمده در وزارت امور خارجه و شناختی که وی نسبت به ادبیات دیپلماتیک رایج در جهان و همچنین کاربرد رسانه­های نوین در این حوزه دارد، روزنه امیدی را به وجود آورده است که از این پس، به کارگیری انواع دیپلماسی در سیاست خارجی با جدیت و تخصص بیشتری نسبت به گذشته دنبال شود. دیپلماسی شهروندی گر چه باید از کنترل دولت مصون باشد، اما دولت می ­تواند به عنوان عامل تسهیل­کننده در این خصوص ایفای نقش نماید، یعنی تسهیلاتی را برای برقراری ارتباط فراهم آورد و ابتکاراتی را نیز به کار بندد؛ البته بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، دانشجویان و دانش­آموختگان تهرانی در این زمینه از دولت پیشی گرفته­اند و به صورت عالمانه و عامدانه و بر اساس حس وطن­پرستی، فعالیت­های خود را در حوزه دیپلماسی شهروندی آغاز نموده ­اند. گرچه ممکن است از اینکه چنین فعالیتهایی در چهارچوب «دیپلماسی شهروندی» جای می­گیرد، بی­خبر بوده باشند. بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، ۵/۴۴ درصد شهروندان، میزان فعالیت خود را در چهارچوب دیپلماسی شهروندی، «زیاد» توصیف کرده ­اند. ۵/۳۷ درصد از آنان فعالیت «متوسط» و بالاخره کمترین نسبت، یعنی۱۸ درصد نیز در این ارتباط، فعالیت «کمی» دارند. میان زنان و مردان از نظر میزان انجام این فعالیتها تفاوتی یافت نشد اما دو متغیر مستقل سن و تحصیلات با متغیر وابسته یعنی میزان انجام فعالیتهای مربوط به دیپلماسی شهروندی، رابطه­ای معکوس دارند، به طوریکه با افزایش سن و تحصیلات، از میزان فعالیت پاسخگویان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی کاسته می­ شود.
دنیا به سمت جهانی شدن در حال حرکت است. در فضای جهانی شدن، گر چه دولتها همچنان محور بسیاری از کنش­های سیاسی و غیرسیاسی هستند، ولی بازیگران متعدد دیگری نیز در کنارشان قرار گرفته­اند که باعث شده است، دولتها دیگر آن نقش منحصر به فرد و یگانه سابق را نداشته باشند». به عبارت دیگر، دولتها در شبکه­ ای از کنشگران مختلف قرار دارند و در محیطی می­توانند فعالیت کنند که این کنشگران جهانی نیز حضور داشته و آن را ایجاد می­ کنند؛ لذا دولتها بیش از این قادر نیستند در چنین محیطی فعال مایشاء باشند و هر اقدامی را در هر زمینه­ای و به هر شیوه­ای به انجام برسانند. الگوی حاکم بر روابط بازیگران در جهان، در قرن گذشته، به ‌طور طبیعی شامل کشمکش سیاسی، درگیری نظامی، برخورد‌های امنیتی و جنگ بوده است؛ اما امروزه، به هر اندازه که تعریف و تامین منافع ملی کشور در چهارچوب تفاهم و درک متقابل و به طور مسالمت­آمیز یعنی از طریق دیپلماسی شهروندی دنبال شود، جهان به صلح نزدیکتر خواهد شد؛ جهانی که در آن الگوی حاکم بر روابط بازیگران، مبتنی بر همکاری و تعامل خواهد بود. انتخاب این مسیر قطعاً نه تنها در سرنوشت یک کشور بلکه بر کل جهان تاثیر خواهد گذاشت.
در خاتمه، لازم به ذکر است تعیین دقیق آثار و پیامدهای فعالیت شهروندان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی به طور کامل امکان­ پذیر نیست. موسسه آموزش بین ­المللی با بررسی فعالیت­های شهروندان در قالب برنامه ­های مختلف دیپلماسی شهروندی، به این نتیجه دست یافته است که تاکنون ارزیابی­های انجام شده در این خصوص، محدود به ارائه آمار شرکت­ کنندگان در این فعالیت­ها و میزان رضایت­مندی آنان از مشارکت پروژه­ های دیپلماسی شهروندی است و برای تعیین آثار و پیامدهای فعالیت­های مربوط به دیپلماسی شهروندی، به انجام تحقیقات طولی در زمان های مختلف نیاز است و نیز به دلیل تنوع موجود در فعالیتها، باید از روش های آماری مختلفی برای ارزیابی دقیق تاثیرات استفاده نمود. هایدی برگس، معتقد است ارزیابی نقش دیپلماسی شهروندی بدلیل تاثیرگذاری آن بر عوامل غیرعینی نظیر نگرش­ها و روابط، کار مشکلی است. لذا در این تحقیق با توجه به تازگی موضوع مورد پژوهش و فقدان تحقیقات مشابه پیشین، همچنین نبود منابع داخلی و خارجی، محقق به بررسی نظری این مفهوم و ابعاد آن و نیز تاثیر عواملی همچون جنس، سن و تحصیلات بر فعالیتهای انجام یافته در این چهارچوب پرداخت چرا که در هر حوزه­ای، به مطالعاتی مقدماتی نیاز است تا سنگ­بنای اولیه آن، بنیان نهاده شود. به این امید که تحقیقات بعدی، با در اختیار داشتن نتایج این پژوهش، در جهت توسعه و گسترش هر چه بیشتر دیپلماسی شهروندی انجام گیرد.
۵ – ۴ پیشنهادها
۵-۴- ۱ پیشنهادهای مرتبط با نتایج بدست آمده از تحقیق
پیشنهاد می­ شود با توجه به اهمیت دیپلماسی شهروندی و نقشی که می ­تواند به ویژه، در کاهش تضادها و رفع تنشها داشته باشد، ساختار مناسبی برای پیش­برد برنامه ­های دیپلماسی شهروندی، تقویت و هدایت آن، طراحی و اجرا گردد. همان طور که تجربه دیگر کشورها (از جمله آمریکا) نشان می­د­هد، این ساختار می ­تواند در دستگاه دیپلماسی کشور، جایگاه بهتری داشته باشد. (در واقع نوع فعالیت­های وزارت خارجه در هر کشوری، به لحاظ گستردگی و امکان ارتباط با دامنه وسیعی از کشورها و نهادهای خارجی، مناسب­ترین عرصه فعالیت دیپلماسی تلقی می­ شود.) ساختار تعریف­شده در این قالب باید بتواند فعالیت­های دیپلماسی شهروندی را هدایت و سرپرستی کند. در صورت انجام چنین کاری، می­توان فعالیت پراکنده افراد را در چهارچوب معینی جای داد، آنها را دسته­بندی نمود و بدانها جهت بخشید.
تقویت توانایی­های مربوط به برقراری ارتباط با دیگران، یکی از پیشنهاداتی است که محقق با توجه به نتایج برگرفته از این تحقیق حائز اهمیت می­داند. در برخی کشورها که تعامل با جهان و بین ­المللی شدن را ضرورت بقا و تامین منافع خود تعریف می­ کنند، برنامه­هایی برای آشنایی شهروندان در سطوح و طبقات مختلف به منظور آموزش زبان­های خارجی و نحوه برخورد با مردم دیگر کشورها تعریف می­ کنند تا ناآگاهی­ها به تلاش­ افراد در جهت برقراری ارتباط با جهان صدمه نزند. در ایران نیز می­توان با توجه به توانایی­های کشور، برنامه ­های مختلفی در نظر گرفت که شامل آموزش زبان، نحوه برخورد و آداب معاشرت صحیح در سطح بین ­المللی باشد. به ویژه آنکه بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیق، شهروندان تهرانی، عدم­آشنایی با زبانهای بین ­المللی را، در اولویت دوم محدودیتهای مربوط به فعالیتهای خود در دیپلماسی شهروندی معرفی­کرده ­اند.
بر اساس نتایج این تحقیق، شهروندان تهرانی، در چهارچوب دیپلماسی شهروندی، به مقدار زیادی فعالیت می­ کنند. حتی اگر پاسخهای شهروندان را «تاحدی» واقعی درنظر گرفته شود، این بدان معناست، که شهروندان تهرانی به مشارکت در این حوزه علاقمند هستند. به همین دلیل پیشنهاد می­ شود سمینار و کارگاههای آموزشی به منظور مطلع ساختن شهروندان از تحولات عرصه روابط بین­الملل و دیپلماسی، به ویژه دیپلماسی شهروندی برگزار گردد. حتی اگر این عنوان (دیپلماسی شهروندی) مورد تردید باشد، در روند تحولات فعالیت­های دیپلماتیک در جهت مشارکت هر چه بیشتر شهروندان تردیدی نیست. این آموزش­ها می ­تواند افراد مستعد جامعه را برای ورود به صحنه دیپلماسی، از طریق استفاده از رسانه­های نوین آماده نموده و یا حداقل از مقاومت­های مبتنی بر ناآگاهی در این حوزه بکاهد و همچنین مشارکت سازمانهای خصوصی فعال در این زمینه، جلب و عدم همکاری­های آنان را کاهش داد. این آموزشها در داخل وزارت امور خارجه نیز باعث آگاهی و انگیزه مطالعات جدیدتری در همین ارتباط خواهد شد.
از جمله نتایجی که در این تحقیق بدست آمد، عدم آشنایی شهروندان تهرانی با وبسایتها و مراکز تسهیل­کننده ارتباط بوده است. بر اساس پاسخ شهروندان، ۸۲ درصد از آنان با هیچکدام از وبسایتها و مراکز تسهیل­کننده ارتباط آشنایی نداشته­اند. به منظور فعالیت هر چه موثر شهروندان در این حوزه، پیشنهاد می­ شود شبکه­ ها و سایتهایی که در حوزه دیپلماسی شهروندی فعال­اند و همچنین نحوه مشارکت و فعالیت در این مراکز و شبکه­ ها به شهروندان آموزش داده شود. انجام اینکار از الزامات حرکت به سمت سیاست­های غیرمتمرکز و شهروندمحور است.
همچنین پیشنهاد می­گردد وزارت امور خارجه بسته­های اطلاعاتی جامعی راجع به ایران، فرهنگ ایرانی، تاریخ ایران، زندگی در ایران، اماکن تاریخی، جذابیتهای توریستی تهیه و در اختیار فعالان دیپلماسی شهروندی در فضای مجازی قرار دهد. این اقدام می ­تواند کمک قابل توجهی برای دستیابی به یکی از اهداف دیپلماسی شهروندی در ارائه تصویری مثبت و عمیق از ایران باشد. اقدام هامیلتون از عکسبرداری از زندگی واقعی در ایران و ارائه تصاویر آن به مردم دنیا به ویژه مردم آمریکا، اقدام یکی شهروند ایرانی در صفحه فیس­بوکی به نام «بیایید ایران واقعی را به دنیا نشان دهیم»^[۳۹۵] و دهها نمونه دیگر در این زمینه، قطعا می ­تواند در وضعیت و شرایط بین ­المللی ایران تاثیرگذار باشد. درصدی از این تاثیرگذاری را می­توان در نظرات مخاطبان وبلاگ هامیلتون مشاهده نمود.
۵ -۴ -۲ پیشنهادهایی برای دستگاه سیاست خارجی
مسئولان سیاست خارجی باید به اهمیت و ضرورت تقویت و کاربرد دیپلماسی شهروندی اعتقاد داشته باشند و آن را به صورت یک برنامه کاربردی در دستور کار رسمی سیاست خارجی کشور در نظر گیرند. مهم­ترین هدف از چنین اقدامی نیز، ارائه تصویر مثبت از ایران در منطقه و جهان است که نیازمند طرحی مشخص و صرف هزینه است. از طرف دیگر باید پذیرفت چنین طرحی زمانی موفق می­ شود که ایران با جهان تعاملی گسترده داشته باشد. بر اساس مفهوم دیپلماسی شهروندی، این تعامل تنها در قالب تعاملات رسمی و دولتی نیست؛ بلکه تعاملات بخش خصوصی، افراد، سازمان­ها و نهادهای غیردولتی را نیز دربر می­گیرد.
توجه به سایت وزارت امور خارجه به خصوص برای برقراری ارتباط شهروندان با آن وزارتخانه، جهت دریافت اطلاعات و آموزشهای لازم، باید از اولویت­های وزارت امور خارجه باشد. سایت وزارت امور خارجه، باید بتواند نیازهای شهروندان را در عرصه مجازی پاسخگو باشد. سایت وزارت امور خارجه آمریکا ۱۰ میلیون صفحه اطلاعات دارد و سایت مرکز دیپلماسی شهروندی وزارت امورخارجه آمریکا دسترسی به اطلاعات مربوط به دیپلماسی شهروندی، خط مشی، اهداف، برنامه­ ها، نحوه مشارکت موثر شهروندان و بسیاری اطلاعات دیگر را به مخاطبان عرضه می­دارد. در حالی که سایت وزارت امور خارجه ایران به شکل یک تابلو اعلانات است و بسیاری از پست­های الکترونیکی سفرا و نمایندگان خارجی با دامنه ir. بسته است!
وزارت امور خارجه باید با سازمانها و گروه ­های غیردولتی ارتباط مستقیم داشته باشد. بررسی جامعه، شناخت گروه ها و طبقات مختلف مردم به لحاظ گرایشهای سیاسی و فعالیتهای اینترنتی، می ­تواند راهبرد بسیار مناسبی در استفاده از پتانسیل شهروندان در جهت تامین اهداف سیاست خارجی باشد. همچنین باید به سازمان­های غیردولتی و نهادهای خصوصی در عرصه ­های بین ­المللی، اجازه فعالیت داده شود و حتی برنامه­هایی برای توانمندسازی آنها اجرا شود. در واقع بخش خصوصی می ­تواند دامنه وسیع­تری از فعالیت­های یک کشور در قالب دیپلماسی شهروندی را بر عهده داشته باشد و ضمنا می ­تواند با فعالیت­های خود تاثیر بیشتری بر مخاطبان داخلی بگذارد.
وزارت امور خارجه می ­تواند با ایجاد موسسات آنلاین آموزش زبان فارسی یا دانشگاههای آنلاین با رشته­ های گوناگون زبان فارسی، ایران­شناسی و غیره، طیف وسیعی از افراد را در سراسر جهان با هزینه­ های کم و حتی به نحو سودآوری مخاطب خویش قرار دهد. ایجاد پایگاه ها اطلاعاتی قوی و معتبر ایران­شناسی، به ویژه به زبانهای انگلیسی و عربی می ­تواند اطلاعات مفیدی از ایران در اختیار کاربران قرار دهد. دیجیتالی کردن محتویات، سرعت و سهولت دسترسی به مطالب را برای استفاده در رسانه ­ها افزایش می­دهد و باید پایه کارهای رسانه­ای قرار گیرد.
همچنین در پایان، بر اساس نظر متخصصان و صاحبنظران حوزه روابط بین­الملل که نظرات ارزشمندشان را در مصاحبه های متعدد در اختیار محقق گذاشتند، پیشنهاد می­ شود، تشکیلات و گردش کار در وزارت امور خارجه و سفارتخانه­ها به منظور استفاده از دیپلماسی شهروندی اصلاح گردد. درک جایگاه و نقش شهروندان در تاثیرگذاری بر دسترسی به اهداف سیاست خارجی باید از اولویت بیشتری برخوردار گردد. همچنین بررسی و نظارت بر محتوای سایتهای فعال در حوزه دیپلماسی شهروندی، نه به منظور پرونده­سازی و پیگردهای قانونی، بلکه به منظور تشویق و تقویت آن­دسته از سایتها و مراکزی که فعالیت موثر و مستمر در این حوزه دارند، برای پیشبرد دیپلماسی شهروندی از سوی وزارت امور خارجه ضروری به نظر می ­آید.
۵ – ۵ توصیه به محققان آینده
به محققان آینده توصیه می­ شود تاثیر کلیه عوامل تاثیرگذار بر اجرا و پیشبرد دیپلماسی شهروندی را بررسی نمایند. نقش عوامل دیگر از جمله ساختار سیاسی حکومت­ها، گرایشهای سیاسی شهروندان، پایگاه اجتماعی و اقتصادی آنان و جایگاه فعالیتهای دیپلماتیک در دستگاه سیاست خارجی قابل توجه است و چه بسا در بررسی نقش این عوامل، بتوان به وجود عوامل تاثیرگذار دیگری نیز پی برد. همچنین به محققان آینده توصیه می­ شود، در پژوهشی کاملاً مستقل، نقش تکنولوژی­های ارتباطی را در این خصوص بررسی نمایند.
به محققان آینده توصیه می­ شود چنانچه بودجه مورد نیاز برای انجام پژوهش را در اختیار داشته باشند، دیپلماسی شهروندی را با در نظر گرفتن همه انواع دیپلماسی­ها مورد بررسی قرار دهند. از سویی لازم است که برای بررسی همه­جانبه دیپلماسی شهروندی در ایران، پژوهش در سه سطح یعنی سطح شهروندان، سطح نخبگان و روشنفکران و سطح مسئولان انجام شود تا بتوان راجع به جایگاه این نوع دیپلماسی در ایران اظهارنظر و یا قضاوت نمود. همچنین با توجه به شرایط متفاوت اجتماعی-سیاسی در دولتهای مختلف، این پژوهش باید در دوره­ های مختلف انجام گیرد. چرا که نمی­ توان روند رو به رشدی برای آن در همه دولت­ها متصور شد.
منابع فارسی
- آقایی، سید داود. (۱۳۸۷). آداب دیپلماسی و فنون مذاکره. تهران: موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
- احدی، افسانه. (۱۳۸۹). «جایگاه دیپلماسی عمومی در ایران». در کتاب واعظی، محمود. (تدوین­گر). دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی. تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک.
- استراس، آنسلم و جولیت کوربین. (۱۹۹۰) اصول روش تحقیق کیفی. (ترجمه بیوک محمدی، ۱۳۸۵). (چاپ سوم). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- استریت، جان. رسانه­های فراگیر، سیاست و دموکراسی. (ترجمه و حواشی حبیب الله فقیهی­نژاد، ۱۳۸۴). (چاپ اول). تهران: موسسه انتشاراتی روزنامه ایران.
- استین، یانیک. روزنامه­نگاری پس از اینترنت. (ترجمه مینو خانی، ۱۳۸۹). (چاپ اول). تهران: موسسه جام جم.
- اسلوین، جیمز. اینترنت و جامعه. (ترجمه عباس گیلوری و علی رادباوه، ۱۳۸۰). تهران: نشر کتابدار.
- آکسفورد، بری و ریچارد هاگینز. رسانه­های جدید و سیاست. (ترجمه بابک دربیکی، ۱۳۸۷). (چاپ اول). تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
- اسماعیلی، محمد. (۱۳۸۸). دیپلماسی رسانه­ای؛ با تاکید بر نقش صدا و سیما. تهران: انتشارات موسسه جام جم.
- الوندی، پدرام. (۱۳۸۸). روزنامه­نگاری شهروندی. (چاپ اول). تهران: انتشارات همشهری..
- ببی، ارل. روش های تحقیق در علوم اجتماعی. (ترجمه رضا فاضل، ۱۳۸۶). (جلد اول). (چاپ چهارم). تهران: انتشارات سمت.
- ببی، ارل. روش های تحقیق در علوم اجتماعی. (ترجمه رضا فاضل، ۱۳۸۶). (جلد دوم). (چاپ چهارم). تهران: انتشارات سمت.
- بریگز، ایسا و پیتر برک. تاریخ اجتماعی رسانه ­ها. (ترجمه حسن نمکدوست تهرانی، ۱۳۹۱). (چاپ اول). تهران: انتشارات همشهری.
- بنت، دابلیو لنس و رابرت ام انتمن. سیاست رسانه­ای شده، ارتباطات در آینده دموکراسی. (ترجمه مسعود آریایی­نیا، ۱۳۸۹). (چاپ اول). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
- بیات، محمود. (۱۳۸۵). دیپلماسی دیجیتالی: پژوهشی در تحولات دیپلماسی معاصر. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
- بیکر، ترز ال. نحوه انجام تحقیقات اجتماعی. (ترجمه هوشنگ نایبی، ۱۳۸۶). (چاپ دوم). تهران: نشر نی.
- پاکروان، مولود. (۱۳۷۸). مقدمه­ای بر آثار و پیامدهای فن­آوریهای نوین ارتباطات. (چاپ اول). تهران: مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه­ای صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
- پاکزاد، بتول. (۱۳۹۰). تروریسم سایبری. (چاپ اول). تهران: انتشارات معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی.
- پدرام، مسعود. (۱۳۸۸). سپهر عمومی: بررسی اندیشه هانا آرنت و یورگن هابرماس. تهران: نشر یادآوران.
- پوراحمدی، حسین. (۱۳۸۸). دیپلماسی نوین، جستارهایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ وانتشارات.
- پوراحمدی حسین. (۱۳۸۹). قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی. قم: مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
- جاوت، گارث و ویکتوریا ادانل. تبلیغات و اقناع. (نرجمه حسین افخمی، ۱۳۹۰). (چاپ اول). تهران: انتشارات همشهری.
- جعفری هفتخوانی، نادر. (۱۳۸۴). «از دیپلماسی عمومی تا دیپلماسی دیجیتال؛ بررسی موردی سایت فارسی وزارت امور خارجه آمریکا». ماهنامه ارتباطات فرهنگی، ۲۰، ۵۴-۶۴.
- جی­کال، نیکلاس. دیپلماسی عمومی. (ترجمه جمعی از نویسندگان، ۱۳۷۸). تهران: انتشارات دانشکده و پژوهشکده اطلاعات و امنیت ملی.
- خلیل­زاده، سید محمد مهدی. (۱۳۸۹). دیپلماسی رسانه­ای. (چاپ اول). تهران: دفتر مطالعات و نشر رسانه ­ها.

• تعیین فرم‌های گروه در ارتباط با فرآیندهای عملیاتی

) رودکی، ۱۳۸۵ (
۲-۱-۸-۱۱- نظریه ورتر‍:
بر مبنای نظر ورتر یکی از رایج‌ترین روش‌های مورد استفاده برای افزایش برنامه‌های کیفیت زندگی کاری، رویکرد مشارکت کارکنان است. این روش از چندین شیوه سیستماتیک فرعی تشکیل گردیده است که طی آن کارکنان می‌توانند بر تصمیماتی که طی آن کارکنان می‌توانند بر تصمیماتی که بر آن‌ها و بر روابطشان با سازمان اثر می‌گذارد دخالت نمایند. احساس مسئولیت کارکنان با به کارگیری این روش افزایش یافته و حتی گاهی اوقات ممکن است این احساس در ایشان به وجود آید که صاحب تصمیماتی می‌باشند که در اخذ آنان مشارکت نموده‌اند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

به عقیده ورتر برای موفق بودن در پروژه‌های کیفیت زندگی کاری باید به آن به‌عنوان چیزی بیش از چند تکنیک سیستماتیک نگریست. بنابراین کیفیت زندگی کاری باید جزئی از فرهنگ‌سازمانی گردد. سازمان‌های بسیاری در امریکا این فلسفه را در ساختار سازمانی‌شان وارد کرده‌اند تا بدین ترتیب رضایتمندی کارکنانشان را افزایش دهند.
از نظر ورتر برای ایجاد همکاری در کارکنان می‌توان از یکی از پنج روش زیر استفاده نمود.

• دوایر کنترل کیفی

• تیم سازی

• سیستم‌های اجتماعی _ فنی

• گروه‌های مستقل کاری

• دموکراسی صنعتی یا دخالت کارگران در امور مربوط به خود.

) رودکی، ۱۳۸۵ (
۲-۱-۸-۱۲- نظریه دسلر:

• به عقیده دسلر اجرای برنامه‌های کیفیت زندگی کاری به این امر خلاصه می‌شود که آیا جنبه‌های زیر تحقق یافته‌اند یا خیر.

• رفتار منصفانه یکسان یا حمایتی نسبت به کارکنان

• ایجاد فرصت‌هایی برای کارمندان تا این که از مهارت‌های آنان تا حد امکان استفاده شود.

• ارتباطات مطمئن و بازبینی کارکنان.

• فراهم آوردن فرصت‌هایی برای کارکنان تا بتوانند نقش فعالی را در اخذ تصمیمات مهم مربوط به شغلشان ایفا کنند.

• حقوق منصفانه و کافی.

• محیطی مطمئن و سالم.

در همین راستا یکی از راه های افزایش بهره وری نیروی انسانی، طراحی مناسب نظام جبران خدمت غیر مالی به شمار می‌آید. کارکنان انتظار دارند با استخدام و انجام کار برای سازمان، فرصت‌های پیشرفت شغلی برایشان فراهم گردد. برای تأمین این فرصت‌ها سازمان‌ها موظف‌اند که کیفیت زندگی کاری را بهبود بخشند کیفیت زندگی کاری، فقط به شرایط فیزیکی کار و یا دستمزد محدود نمی‌شود بلکه از طریق آن هر کارمند باید بتواند از توانایی‌های خود به‌طور کامل بهره مند شود، به شغل مورد علاقه گمارده شود و فرصت رشد و ترقی او فراهم گردد.
از این طریق هم نیروی انسانی و هم سازمان هر دو سود می‌برند. و درنهایت ثمره آن برای کارکنان رضایت شغلی و پیشرفت شخصی و بهبود کیفیت زندگی کار و برای سازمان افزایش سطح تولید و خلاقیت و آثار سازنده در بلند مدت خواهد بود.
) رودکی، ۱۳۸۵ (
۲-۱-۹- اصول ومبانی کیفیت زندگی کاری

• لونیلسون وبراتون پنج اصل کیفیت زندگی کاری را به شرح زیر مطرح کرده‌اند:

• اصل اتمام یا اکمال یعنی انجام تمام کارها و وظایف ضروری برای تکمیل یک محصول یا یک فرایند به نحوی که نیاز اجتماعی ونیاز موفقیت متصدی شغل ارضاء شود

• اصل ادغام کنترل ومراقبت سازمانی یا کنترل ومراقبت توسط خود کارکنان به‌طوری که کارکنان نسبت به کیفیت خدمات و یا کالاهایی که تولید وارایه می‌دهند، احساس مسئولیت کنند.

• اصل تنوع وظایف که برآن اساس کارکنان طیف گسترده ای از مهارت‌های خود را جهت انجام کار مورد استفاده قرار می‌دهند ولذا انعطاف پذیری شغل و وظیفه امکان پذیر می‌گردد.

• خود تنظیمی سرعت کار و برخورداری کارکنان از اختیار لازم جهت انتخاب بعضی از روش‌ها وترتیبات کاری

• ساختار شغلی که تعامل وهمکاری را بین کارکنان مقدور سازد و تسهیل کند.

• مولان (۱۹۹۶) مبانی فرهنگ کیفیت زندکی کاری را چنین شرح می‌دهد:

مشاغل چالش انگیزتر، رضایت بخش تر و اثر بخش تر برای همه کارکنان.
فرایند مشارکت فعالانه کارکنان در تصمیم گیری‌های سازمان به‌طوری که از این امر احساس رضایت کرده وبه آن افتخار نمایند وخودر آ در موفقیت و شکست سازمان سهیم بدانند.
فلسفه ای که طبق آن کارکنان، سرمایه اصلی سازمان محسوب شوندکه می‌توانند با در اختیار گذاشتن دانش، مهارت و تجربیات وتعهدات خود موجب پیشرفت و موفقیت سازمان شوند. (پرداختچی، ۱۳۸۸)
۲-۱-۱۰- کیفیت زندگی کاری به‌عنوان فلسفه مدیریت:
ازسال ۱۹۷۳ که مبحث کیفیت زندگی کاری مطرح شده، فرهنگ کیفیت زندگی کاری اهمیت وتاکید روز افزونی یافته است. برای فهم فرهنگ زندگی کاری و ترجمان آن به عمل، آن را به‌عنوان یک هدف، به‌عنوان یک فرایند، به‌عنوان یک فلسفه و به‌عنوان نتایج و پی آمدهای مورد انتظار به شرح زیر مطرح کرده‌اند.

• کیفیت زندگی کاری به‌عنوان یک هدف، عبارت است از بهبود عملکرد سازمانی از طریق ایجاد محیط کاری و مشاغل چالش انگیزتر، ارضاءکننده تر، واثر بخش تر برای کارکنان در تمامی سطوح سازمان.

• کیفیت زندگی کاری به‌عنوان فرایند، مستلزم کوششی است برای محقق ساختن هدف مذکور از طریق مشارکت ومداخله فعال کارکنان درسرتاسر سازمان. کارکنان ازطریق مشارکتشان درتصمیم گیری می‌توانند در موفقیت‌ها و عملکرد سازمان سهیم شوندو احساس رضایت وغرور کرده، وپیشرفت و رشد فردی را تجربه کنند.