۲۰۰۸
Shrestha and et al(+)
آموزش غیر رسمی بر قابلیت های اجتماعی افراد، اثر مثبت دارد.
۷
نظری
۲۰۰۸
Sequeira and Ferreira-Lopes(+)
سرمایه ی اجتماعی و سرمایه ی انسانی، همبستگی مثبت دارند و اثر آنها بر رشد، مثبت و پایدار است.
۸
۲۸ کشور
۲۰۰۸
Guesthuizen et al(+)
کسانی که تحصیلات بالاتری دارند، سرمایه اجتماعی رسمی قوی تر و کسانی که تحصیلات کمتری دارند، سرمایه اجتماعی غیررسمی قوی تری دارند.
۹
فراتحلیل[۲۱]
۲۰۰۹
Huang et al(+)
با کاهش در بازده ی نهایی آموزش در سرمایه اجتماعی، مشارکت اجتماعی تضعیف می شود.
مأخذ: یافته های تحقیق
گرادشتاین و جاستمن[۲۲](۲۰۰۰) در مطالعه ای تحت عنوان “سرمایه ی انسانی، سرمایه ی اجتماعی و مدرسه های عمومی[۲۳]” با ارائه الگوی نظری به این نتیجه رسیده اند که آموزش عمومی نه تنها باعث ایجاد سرمایه ی انسانی می شود بلکه با القای هنجارهای عمومی باعث افزایش همبستگی اجتماعی و کاهش تنش های شدید می شود.
دنی[۲۴](۲۰۰۳) در مطالعه ای با عنوان “اثر سرمایه ی انسانی بر سرمایه ی اجتماعی: یک تحلیل بین کشوری” در چارچوب مطالعه ی تجربی، از دو مجموعه ی داده های بین المللی در سطح خرد طی دهه ی ۱۹۹۰ برای تحلیل مشارکت افراد در فعالیت های داوطلبانه و جمعی استفاده نموده است. وی به این نتیجه رسیده است که اثر مثبت تعداد سال های آموزش برروی مشارکت این گونه است که یک سال تحصیل اضافه، ۲ الی۳% درصد اثر نهایی بر مشارکت دارد و این مقدار برای کشورهایی که انگلیسی زبان می باشند بیشتر است. علاوه بر آن، مذهب اثر مثبت بر فعالیت های داوطلبانه دارد. همچنین مدرسه رفتن از لحاظ تأثیر گذاری در کشورهای مختلف بسیار متغیر است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
دیندا[۲۵](۲۰۰۷) در مقاله ای با عنوان “سرمایه ی انسانی عامل تشکیل دهنده ی سرمایه ی اجتماعی و رشد اقتصادی: رهیافت مصرف مولد” با تدوین یک الگوی رشد درون زای یک بخشی به این نتیجه رسیده است که سرمایه ی اجتماعی از طریق توسعه ی سرمایه ی انسانی که از آموزش در مدرسه حاصل می شود، تقویت می شود. زیرا افراد تحصیل کرده، به ارتباط با افراد و هم صحبت شدن با آنها و گفتگوهای اجتماعی علاقه مند می شوند و در نهایت، ارتباط اجتماعی میان افراد زیاد می شود. همچنین انباشت سرمایه ی انسانی از طریق مصرف مولد صورت می گیرد. سرمایه در این مطالعه به عنوان موتور رشد محسوب می شود و تنها نهاده ی تولید می باشد که خود از سه نوع سرمایه ی فیزیکی، انسانی و اجتماعی تشکیل می شود.
وی این فرضیه را برای ۶۳ کشور و با بهره گرفتن از داده های مقطعی به طور تجربی بررسی کرده است. نتایج بدست آمده، درستی فرضیه را تأیید می کنند، یعنی سرمایه انسانی بر ایجاد سرمایه اجتماعی اثر مثبتی دارد. وی همچنین نتیجه گرفته است که سرمایه ی اجتماعی اثر مثبت و معناداری بر سطح درآمدها و نرخ رشد اقتصادی دارد.
هلیول و پوتنام[۲۶](۲۰۰۷) در مطالعه ای با عنوان"آموزش و سرمایه ی اجتماعی"با رویکرد نظری و تجربی به مطالعه ی تأثیر آموزش بر ایجاد سرمایه ی اجتماعی پرداخته اند و مطالعه ی خود را با این سؤال آغاز می کنند که اگر آموزش بر سرمایه ی اجتماعی تأثیر مثبت می گذارد، چرا در آمریکا با توجه به اینکه سطح آموزش بسیار بالا رفته است ولی سطح مشارکت اجتماعی و سیاسی بالا نرفته است؟ آنها با ادامه مطالعه نی و همکاران[۲۷](۱۹۹۶) و با توجه به مطالعه قبلی آنها، به این نتیجه رسیده اند که اثر نسبی[۲۸] آموزش در ایجاد سرمایه ی اجتماعی با توجه به اثر مطلق[۲۹] آن، نقش مهم تری را دارد، یعنی آنها به طور تجربی به این نتیجه رسیده اند که رفتار یک فرد فقط تحت تأثیر سطح سرمایه ی انسانی وی نیست بلکه سطح سرمایه ی انسانی افراد دیگر نیز بر ایجاد سرمایه ی اجتماعی (مشارکت سیاسی و اجتماعی) بسیارمؤثرتراست و اینکه فرد نسبت به افراد دیگر چقدر سرمایه انسانی دارد نه اینکه در کل فرد چقدر سرمایه انسانی دارد. این محققین از داده های پیمایش اجتماعی عمومی[۳۰]آمریکا برای دوره ی ۱۹۹۶-۱۹۷۲ و پیمایش سبک زندگی نیدهام[۳۱]برای دوره ی ۱۹۹۷-۱۹۷۵ هم به صورت پانل و هم مقطعی برای ایالات متحده استفاده کرده اند.
گستویزن وهمکاران[۳۲](۲۰۰۸) در مطالعه ای با عنوان “آموزش و ابعاد سرمایه ی اجتماعی: آیا اثرات آموزشی به علت توسعه آموزشی و مخارج امنیت اجتماعی متفاوت می باشد؟” در چارچوب مطالعه نظری و تجربی، با توجه به برآورد چند سطحی از ۲۸ کشور نشان داده اند که آموزش، تمامی شاخص های سرمایه ی انسانی و سرمایه ی اجتماعی را به غیر از یک مورد (ارتباط فرد با همسایه اش) را افزایش می دهد؛ کسانی که از تحصیلات کمتری برخوردار هستند، ارتباط بیشتری با همسایه هایشان دارند و کسانی که تحصیلات بالاتری دارند، از اجتماعی شدن درخانه، مدرسه و شبکه های اجتماعی سود می برند. اما الگوی پایداری وجود ندارد که تعیین کند کشورهایی که از توسعه آموزش و امنیت اجتماعی بالاتری برخوردار هستند، از لحاظ سرمایه ی اجتماعی رسمی و غیررسمی بالاتر یا پایین تر هستند. این محققین همچنین پیشنهاد می کنند که توسعه ی آموزش، تفاوت آموزشی هر دو سرمایه ی اجتماعی رسمی و غیر رسمی را کاهش می دهد، برای اینکه افراد از لحاظ اجتماعی فعال شوند باید به سمت شبکه های اجتماعی بروند.
همچنین کسانی که از تحصیلات بیشتری برخوردارند، سرمایه ی اجتماعی رسمی بالاتری دارند و کسانی که تحصیلات کمتری دارند، در شبکه های اجتماعی که در نزدیکی آنها قرار دارد، فعالیت می کنند و در فعالیت های غیر رسمی شرکت می کنند.
در جامعه ای که افراد تحصیلکرده ی بیشتری وجود دارد، باعث می شود افرادی که از تحصیلات کمتری برخوردارند و از لحاظ اجتماعی غیر فعال می باشند، بنا به شرایط محیط وادار شوند که فعال و اجتماعی شوند. دیدگاه مخالف این است که افراد تحصیلکرده در جامعه، فاصله میان این دو گروه به وجود می آورد. اما در این مطالعه دیدگاه اول تأیید شده است و از داده های مقطعی پیمایش ایرو بارومیتر ۲/۶۲[۳۳] در سال ۲۰۰۴ و روش تحلیل چند سطحی[۳۴] استفاده شده است.
سکویرا و فرارا-لوپز[۳۵](۲۰۰۸) در مطالعه ای با عنوان “یک الگوی رشد درون زا همراه با اثر متقابل سرمایه ی انسانی و سرمایه ی اجتماعی” با ارائه مباحث نظری و استفاده از روش کالیبره کردن (راه حل عددی) به این نتیجه رسیده اند که سرمایه ی انسانی و سرمایه ی اجتماعی، همبستگی مثبت دارند و اثر آنها در الگوی رشد درون زا مثبت می باشد.
هوانگ و همکاران[۳۶](۲۰۰۹) در مطالعه ای با عنوان “یک فراتحلیل از اثر آموزش بر سرمایه ی اجتماعی” به این نتیجه رسیدند که یک واحد تغییر در سال های آموزش باعث ۱۶-۱۲% تغییر در سرمایه ی اجتماعی افراد می شود و نشان داده اند که آموزش اثر نسبی مثبت و معناداری بر سرمایه ی اجتماعی (مشارکت اجتماعی) افراد می گذارد.
با توجه به این مطالعه، تخریب مشارکت اجتماعی در طول دهه های اخیر با کاهش در بازده ی نهایی آموزش در سرمایه ی اجتماعی همراه بوده است. همچنین بازده ی آموزش با توجه به ملیت (آمریکایی ها و دیگر ملت ها)، جنسیت (زن یا مرد) و سطوح مختلف آموزش، متغیر است.
جمع بندی
با توجه به مطالعات موجود مشاهده می شود که آموزش (سرمایه ی انسانی) در ایجاد
سرمایه ی اجتماعی نقش مثبتی را ایفا می کند. زیرا افراد از طریق آموزش به صورت گروهی در اجتماع می توانند هنجارهای اجتماعی را فرا گیرند و از این طریق افراد به صورت تدریجی اجتماعی می شوند. همچنین آموزش فرایندی است که افراد می توانند مهارت های ارتباطی را فراگیرند.
۲-۴- تأثیر سرمایه ی اجتماعی بر رشد و توسعه ی اقتصادی
در این بخش به مطالعه تأثیر سرمایه ی اجتماعی بر رشد و توسعه ی اقتصادی می پردازیم که در این زمینه مطالعات بسیار زیادی در خارج و داخل از کشور انجام شده است. در جدول ۲-۳ مطالعات مربوط به تأثیر سرمایه اجتماعی بر رشد و توسعه ی اقتصادی آورده شده است.
جدول۲-۳ مطالعات مربوط به تأثیر سرمایه ی اجتماعی بر رشد و توسعه ی اقتصادی
ردیف
مطالعه ی موردی