تأثیر اتوسوکسیماید بر آستانه تشنج و تشنج حاد
در مادههای ۶۰ روزه دریافت کننده اتوسوکسیماید غلظت آستانه پنتلین تترازول برای بروز تشنج تونیک-کلونیک، نسبت به گروه دریافت کننده ساخارین افزایش معنیداری را نشان داد. غلظت آستانه برای بروز تشنج تونیک-کلونیک، بعد از دریافت پیشتیمار فنوباربیتال در گروه دریافت کننده ساخارین کاهش معنیداری نسبت به گروه کنترل نشان داد.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
نشان داده شده است در مغز موشهای بالغ اتوسوکسیماید بویژه بر عملکرد سیستم گاباارژیک تاثیر می گذارد. طبق مطالعات انجام گرفته اتوسوکسیماید بر افزایش رها سازی GABA از نورونهای پیشسیناپسی اصلی لایه سوم انتوریتال کورتکس اثر غالب دارد و از همین طریق باعث افزایش نسبت مهار به تحریک و کاهش بر انگیختگی نورونهای موجود در شبکه انتورینال کورتکس می شود .(Greenhill et al., 2012) با مهار جریانهای پایه کانالهای پتاسیمی جبران کننده رو به داخل فعالشونده با G-protein لینک شده به رسپتورهای GABAB در مناطق حساسی همانند قشر مغز و آمیگدال باعث افزایش رهاسازی GABA می شود .(Baily et al., 2004) بنظر میرسد دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی توان سیستمهای مهاری در برابر القاء تشنج توسط پنتیلنتترازول را بطور موثر و وابسته به جنس (در موشهای ماده) تقویت می کند. با توجه به تاثیر تقویتی اتوسوکسیماید بر عملکرد سیستم گاباارژیک، مکانیسم مشابهی ممکن است در افزایش مقاومت در برابر کاهش عملکرد سیستم گاباارژیک ناشی از پنتیلن تترازول در موشهایی که در دوره جنینی در معرض اتوسوکسیماید بوده اند دخیل باشد. عدم تفاوت آستانه تشنج بین گروه های مختلف پس از پیشتیمار فنوباربیتال و اتوسوکسیماید نشان می-دهد تغییر در فرایندهای پس سیناپسی مانند میزان و تمایل رسپتورهای گابا و نیز عملکرد کانالهای کلسیمی نوع T در بخش پیشاهنگ فعالیت نورونی کمتر تحت تاثیر قرارگرفته و احتمالاً تغییرات پیشسیناپسی تعیینکننده تحریکپذیری مهتر بوده اند. همبستگی افزایش فعالیت حرکتی و تحریکپذیری و بویژه مشارکت سیستم دوپامینرژیک در بروز آنها در مدل آزمایشگاهی نشان داده شده است (Shiosaki et al., 1996). این احتمال وجود داردکه مکانسیمهای دوپامینرژیکی که در بروز افزایش فعالیت حرکتی ناشی از ساخارین دخیلند، همزمان در افزایش تحریکپذیری نیز مشارکت نمایند. بااینحال باتوجه به اینکه تاثیر ساخارین بر تحریکپذیری تاکنون مطالعه نشده توجیه مکانیسم افزایش تحریکپذیری ناشی از آن و بویژه برهمکنش آن با اتوسوکسیماید به مطالعه بیشتر نیاز دارد.
۵-۲)نتیجه گیری کلی
یافتههای این تحقیق نشان داد دریافت مزمن اتوسوکسیماید در دوره جنینی بروز نقص در یادگیری و حافظه احترازی در دوره بلوغ را به دنبال دارد ولی تأثیر آن بر فرایند یادگیری در مادهها و تداخل با فرایند فراخوانی حافظه در نرها بارزتر است. دریافت مزمن اتوسوکسیماید در دوره ی جنینی بروز نقص در عملکردهای شناختی در دوره بلوغ را بطور وابسته به جنس به دنبال دارد. به نظر می رسد تغییر در تکوین و عملکرد سیستم های کولینرژیک و نورآدرنرژیک مغز در بروز نقص حافظه فضایی مشاهده شده در موشهای ماده تیمار شده با اتوسوکسیماید دخیل است. برخلاف انتظار ساخارین قادر بود میزان فعالیت حرکتی را در برخی از دوره های زمانی مطالعه شده بطور معنیداری افزایش دهد. این تغییر در فعالیت حرکتی می تواند در تغییرات شناختی مشاهده شده بویژه در گروه شاهد موثر باشد. دریافت اتوسوکسیماید در دوره جنینی آستانه تشنج حاد در موشهای ماده را بطور معنیداری افزایش داد. بنظر می رسد این اثر عمداً مکانیسم های پیشسیناپسی را بکار می گیرد.
۵-۳) پیشنهادات برای مطالعات آینده
مطالعه فرایندهای نوروژنز، آپاپتوز و شاخص های تمایز نورونی در طی تیمار و دوره های زمانی مختلف پس از تیمار در مغز موشهای دریافت کننده اتوسوکسیماید.
بررسی اثرات دریافت ساخارین و اتوسوکسیماید در دوره ی تکوین بر شاخص های رفتار مادرانه.
بررسی مکانیسم تغییر در فعالیت حرکتی در نتیجه تیمار ساخارین و اتوسوکسیماید.
مطالعه تغییرات احتمالی در فعالیت ذاتی و برانگیخته نورونها در نواحی مستعد فعالیت صرعی در برش مغزی.
فهرست منابع و مأخذ
Adab, N., Kini, U., Vinten, J., Ayres, J., Baker, G., Clayton-Smith, J. et al., (2004). The longertermoutcome of childrenborn to mothers with epilepsy. Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry. 75(11): 1575-1583.
Ardinger, H., Atkin, J. F., Blackston, R. D. (1988). Verification of the fetal valproate syndrome phenotype. American Journal of Medical Genetics. 29(1): 171–۱۸۵٫
Arnsten, A. F. T.(2009). Stress signalling pathways that impair prefrontal cortex structure and function. Nature Reviews Neuroscience. ۱۰(۶): ۴۱۰–۴۲۲٫
Arpino, C., Brescianini, S., Robert, E. (2000). Teratogenic effects of antiepileptic drugs: use of an International Database on Malformations and Drug Exposure. Epilepsia: ۴۱(۱۱): ۱۴۳۶–۱۴۴۳٫
Armijo, J.A., Shushtarian, M., Valdizan, E.M., Cuadrado.A., Cueuas, I., Adin, J.(2005). Ion channels and epilepsy. Current Pharmaceutical Design. ۱۱(۱۵): ۱۹۷۵-۲۰۰۳٫
Batha, K. G., Scharfmanb, H.E. (2013). Impact of early life exposure to antiepileptic drugs on neurobehavioral outcomes based on laboratory animal and clinical research. Epilepsy Behavior. ۲۶(۳): ۴۲۷–۴۳۹٫
Bialer, M., White, H. S. (2010). Key factors in the discovery and development of new anti epileptic drugs. Nature Reviews Drug Discovery. 9(1): 68-82.
Borthen, I., Eide, M. G., Veiby, G., Daltveit, A. K, Gilhus, N.E. (2009). Complications during pregnancy in women with epilepsy: population-based cohort study. An International Journal of Obstetrics and Gynaecology. ۱۱۶ (۱۳): ۱۷۳۶–۱۷۴۲٫
Bittigau, P., Sifringer M, Genz, K., Reith, E., Pospischil, D., Govindarajalu, S. (2002) Antiepileptic drugs and apoptotic neuro-degeneration in the developing brain. Proceedings of the National Academy of Sciences U S A. ۹۹(۲۳): ۱۵۰۸۹–۱۵۰۹۴٫
Barzago, M. M., Bortolotti, A., Stellari, F. F. (1996). Placental transfer of valproic acid after liposome encapsulation during in vitro human placenta perfusion. Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. ۲۷۷(۱): ۷۹– ۸۶٫
Bergey, G. K., Swaiman, K. F., Schrier, B. K., Fitzgerald, S., Nelson, P. G., (1981). Adverse effects of phenobarbital on morphological and biochemical development of fetal mouse spinal cord neurons in culture. Annals of Neurology. 9 (6): P. 584—۵۸۹٫
. Bromley, R. L., Mawer, G., Clayton-Smith, J., Baker, G. A. (2008). Autism spectrum disorders following in utero exposure to antiepileptic drugs. Neurology. ۷۱(۲۳): ۱۹۲۳–۱۹۲۴٫
Bayer, S. A., Altman. J., Russo, R. J., Zhang, X. (1993). Timetables of neurogenesis in the human brain based on experimentally determined patterns in the rat. Neurotoxicology. 14(1): 83–۱۴۴٫
Brunet, A., Orr, S. P., Tremblay, J., Robertson, K., Nader, K., Pitman, R. K. (2008). Effect of post-retrieval propranolol on psychophysiologic responding during subsequent script-driven traumatic imagery in post-traumatic stress disorder. Journal of Psychiatric Research. 42(6): 503-6.
Browne, T. R., Dreifuss, F. E., Penry, J. K., Porter, R. J.,White, B. G. (1983). Clinical and EEG estimates of absence seizure frequency. Archives of Neurology. 40(8): 469-72.
Bayer, S. A. (1980a). Development of the hippocampal region in the rat. I. Neurogenesis examined with 3H-thymidine autoradiography. Journal of Comparative Neurology. 190: 87–۱۱۴٫
Bayer, S. A. (1980b). Development of the hippocampal region in the rat. II. Morphogenesis during embryonic and early postnatal life. Journal of Comparative Neurology. 190: 115–۱۳۴٫
Briggs. (1994). Drugs in Pregnancy and Lactation. Baltimore, Williams and Wilkins company. P. 777–۷۷۸٫
Berridge, C. W., Waterhouse, B. D. (2003). The locus coeruleusnoradrenergic system: modulation of behavioral state and state-dependent cognitive processes. Brain Research Reviews. 42(1): 33-84.
Bayer, H. M., Glimcher, W. P. (2005). Midbrain dopamine neurons encode a quantitative reward prediction error signal. neuron journal. 47: 129–۱۴۱٫
Brunet. A., Orr, S. P, Tremblay, J., Robertson, K., Nader, K., Pitman, R. K. (2008). Effect of post-retrieval propranolol on psychophysiologic responding during subsequent script-driven traumatic imagery in post-traumatic stress disorder. Journal of Psychiatric Research. 42 (6): 503–۶٫
Berridge, C. W., Waterhouse, B. D. (2003). The locus coeruleus-noradrenergic system: modulation of behavioral state and state-dependent cognitive processes. Brain Research Reviews. ۴۲(۱): ۳۳-۸۴٫
Brown, M. F. (1992). Does a cognitive map guide choices in the radial-arm maze?. Journal of: Animal Experimental Psychology Behavioral Processes. 18(1): 56-66.
Black, J. W., Crowther, A. F., Shanks, R. G., Smith, L. H, Dornhorst, A. C. (1964). A new adrenergic betareceptor antagonist. Lancet. 283 (7342): 1080–۱۰۸۱٫
Babb, S. J., Crystal, J. D. (2003). Spatial navigation on the radial maze with trial-unique intramaze cues and restricted extramaze cues. Behavioral Processes. 64: 103-111.
Baxter, P. S. (1995). Attention-deficit hyperactivity disorder in children. Current Opinion in Pediatrics.7(4): 381-6.
Bailey, S. J., Dhillon, A., Woodhall, G. L., Jones, R. S. G. (2004). Lamina-specific differences in GABA(B) autoreceptor-mediated regulation of spontaneous GABA release in rat entorhinal cortex. Neuropharmacology. 46: PP. 31-42.
Chang, B. S., Lowenstein, D. H. (2003). Epilepsy. The New England Journal of Medicine.;349(13): 1257-66.
Cavazos, J.E. and Lum, F. (2005). Seizures and epilepsy: overview and classification. 1-30.
Chemin, J., Monteil, A., Lory, P. (2003). Functional specificity of T-type calcium channels and their roles in neuronal differentiation. Journal of social and biological structures. 197(3): 235-47.
Crawford, P. M. (2009). Managing epilepsy in women of childbearing age. Drug Safety. 32(4): 293-307.
Covanis, A. (2010) Childhood absence epilepsy. In: Panayiotopoulos C. P. Atlas of epilepsies. 45 1013-24.
Czapin, P., Blaszczyk, B., Czuczwar, S. J. (2005). Mechanisms of Action of Antiepileptic Drugs. Current Topics in Medicinal Chemistry. 5: 3-14.
Coulter, D. A., Huguenard, J. R., Prince, D. A. (1989a). Specific petit mal anticonvulsants reduce calcium currents in thalamic neurones. The Journal of Neuroscience. 98: 74-78.
Coulter, D. A., Huguenard, J. R., Prince, D. A. (1989b). Characterization of ethosuximide reduction of low-threshold calcium current in thalamic neurones. Annals of Neurology. 25: 582-593.
Crunelli, V., Leresche, N. (2002a). Childhood absence epilepsy: genes, channels, neurons and networks.
Nature. Reviews. Neuroscience. 3: 371-382.
Craig, P. J., Beattie, R. E., Folly, E. A., Banerjee, M. D., Reeves, M. B., Priestley, J. V., et al. (1999). Distribution of the voltage-dependent calcium channel alpha1G subunit mRNA and protein throughout the mature rat brain. European Journal of Neuroscience.11: 2949–۲۹۶۴٫
