طبق بند د امور خلافی مشمول مقررات تعدد جرم نمیشود.
بند ه در صورت وجود چند حبس و جزای نقدی توآماً حکم به حبس و جزای نقدی بیشتر داده است.
بند و جزاهای تبعی و اقدامات تأمینی مقرر شده برای حکم را لازم الاجرا میداند مگر در اقدامات تأمینی و تربیتی مشابه که در این صورت اشد آن اجرا میشود.
بند ز مقررات تعدد جرم در مورد جرم های فاقد حداقل و حداکثر را ذکر میکند که قبلاً بیان شد.
بند ح نیز در خصوص کیفیات مخففه در تعدد جرم است.
و بند ط تکلیف مقررات تعدد و تکرار را در رابطه با اطفال بزهکار مشخص کردهاست.
مقررات تعدد و تکرار جرم در قانون سال ۱۳۵۲ دارای استثنائاتی میباشد از نظر مرتکبین جرم طبق بند ط ماده ۳۲ اطفال بزهکار، تبصره ماده ۳۶ قانون مجازات عمومی مبتلایان به اختلال نسبی شعور یا قوه تمیز یا اراده و بر اساس ماده ۲۶- قانون مجازات عمومی مجرمین سیاسی شامل قواعد تعدد و تکرار نمیشوند.
استثناء دیگر از لحاظ نوع جرم ارتکابی است که مطابق بند د جرایم خلافی، با قیاس و استناد به بند د جرایم غیر عمدی جرائم مشمول عفو نیز طبق قسمت دوم بند الف ماده ۳۲ مستثنی گردیده است.
جرایم اداری نیز چون معمولاً مالی و انضباطی است و محکومیت آن ها موجب سوءپیشینه کیفری نمیشود مشمول قواعد تعدد نیست.
همچنین طبق بند ج ماده ۳۲ قانون گذار بنا به ملاحظات سیاست کیفری این قاعده را در مورد مجازاتهای سبک اعمال نمی کند. نظر به ماده ۲۴ قانون مجازات عمومی نیز:«هرکس به موجب حکم قطعی به حبس جنحه ای یا جنایی محکوم شده و از تاریخ قطعیت حکم تا زمان اعاده ی حیثیت یا شمول مرور زمان مرتکب جنحه یا جنایت دیگری بشود مشمول مقررات تکرار جرم خواهد بود»
با عنایت به بند ج ماده مذکور مجازاتهای نقدی نیز مشمول قاعده ی تعدد جرم نیست در این رابطه رأی شماره ی ۶۷۲ شعبه دوم دیوان عالی کشور مورخ۷/۳/۱۳۹۲ به این شرح میباشد:« جرمی که مجازات آن جزای نقدی باشد، مؤثر در تعدد جرم نخواهد بود.» [۳۹]
بند و ماده ۳۲ قاعده ی تعدد و تکرار جرم را در رابطه با اقدامات تأمینی و تربیتی مؤثر نمیداند.
بند دوم: تعدد جرم بعد از انقلاب اسلامی
تعدد جرم در قوانین بعد از انقلاب در قانون سلاهای ۱۳۶۱ ، ۱۳۷۰ و لایحه سال ۱۳۹۲ مورد بررسی قرار گرفته است که در ذیل به ذکر آن ها میپردازیم.
۲-۱ قانون راجع به مجازات اسلامی ۱۳۶۱ و قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰
مواد ۲۴ و ۲۵ قانون راجع به مجازات اسلامی مصوب ۱۳۶۱ تکلیف تعدد معنوی و مادی هم چنین تعددی که مجموع جرایم در قانون عنوان جرم خاصی دارد را مشخص کرده و در این موارد عیناً در مواد ۴۶ و ۴۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ تکرار شده است.
مادهی۴۶ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ بیانگر تعدد معنوی و اعتباری جرم است:«در جرایم قابل تعزیر، هرگاه فعل واحد دارای عناوین متعدده جرم باشد، مجازات جرمی داده میشود که مجازات آن اشد است.» این ماده در اصل تعریف و بیان کننده حکم تعدد اعتباری است.
قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ برای اولین بار به بیان تعدد اعتباری جرم پرداخت. طبق ماده ۳۱ قانون مذکور :«هرگاه فعل واحد دارای عناوین متعدده جرم باشد مجازات جرمی داده میشود که جزای آن اشد است.»
این ماده در قوانین قبل از انقلاب همواره مورد تأیید قرار گرفت و پس از انقلاب اسلامی در قانون راجع به مجازات اسلامی مصوب ۱۳۶۱ با دو اختلاف به تصویب رسید.
تفاوت مهمی که میان مقررات قبل و بعد از انقلاب در مورد تعدد اعتباری جرم ملاحظه میگردد آن است که در قانون اسلامی(قانون راجع به مجازات اسلامی و قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰) مقررات مذبور منحصر در جرایم تعزیری شده و این امر ناشی از آن است که تقسیم بندی جرایم بعد از انقلاب تغییر کرد و این تغییر در مقرراتی همچون مقررات تعدد جرم تأثیر داشت زیرا بیشتر مقررات حدود و قصاص و دیات از سوی شارع تعیین شده است و تابع مقررات عمومی جرایم نیست.[۴۰]
اختلاف دوم که اختلافی شکلی و کم اهمیت است تکرار کلمه ی مجازات در قسمت آخر متن ماده میباشد. قوانین قبل و بعد از انقلاب (قانون راجع به مجازات اسلامی) در خصوص تعیین مجازات در تعدد اعتباری جرم رویه ی متحدی اتخاذ شده است و در تمامی قوانین مرتکب به مجازات اشد محکوم میشود. و به عبارت دیگر در تعدد معنوی جرم قانون گذاران قبل و بعد از انقلاب اسلامی سیستم مجازات جرم اشد را پیروی کردهاند.
مادهی۴۷ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ در رابطه با تعدد مادی جرایم میباشد؛ این ماده که مقررات آن درست تکرار قاعده ی تعدد جرم در قانون راجع به مجازات اسلامی است با قوانین پیش از انقلاب متفاوت است.
ماده ۴۷ قانون مجازات اسلامی در بیان تعدد مادی جرم میگوید:«در مورد تعدد جرم هرگاه جرایم ارتکابی مختلف باشند باید برای هر یک از جرایم مجازات جداگانه ای تعیین شود و اگر مختلف نباشد فقط یک مجازات تعیین میگردد و در این قسمت تعدد جرم میتواند از علل مشدده کیفر باشد و اگر مجموع جرایم ارتکابی در قانون عنوان جرم خاصی داشته باشد، مرتکب به مجازات مقرر در قانون محکوم میگردد.
اولین نکته که این ماده به چشم میخورد این است که با بهره گرفتن از عنوان جرایم ارتکابی توسط مقنن معلوم نیست که آیا منظور وی از ذکر کلمه جرایم تنها جرایم تعزیری است یا تمامی جرایم مد نظر مقنن بوده است.
در خصوص این ابهام می توان با استناد به تبصره ی ماده مذکور جرایم ارتکابی قید شده در متن ماده را مختص به جرایم تعزیری دانست چرا که تبصره تکلیف حدود، قصاص و دیات را مشخص نموده و خواننده را به ابواب مربوط به این مجازاتها ارجاع میدهد.
ماده ۴۷ ق.م.ا در رابطه با تعدد جرم سه فرض را پیشبینی نموده است:
الف-جرایم ارتکابی مختلف باشند: قانون گذار در این حالت از سیستم جمع مادی مجازاتها استفاده نموده و میگوید باید برای هر یک از جرایم مجازات جداگانه تعیین شود که این قاعده بر خلاف قوانین قبل از انقلاب میباشد که در آن ها صریحاً سیستم عدم جمع مجازاتها پذیرفته شده بودو مطابق قوانین سابق مرتکبین جرایم متعدد با هر تعداد جرم فقط یک مجازات اعلام و اجرا می شد. بنابرین در قانون راجع به مجازات اسلامی مصوب ۱۳۶۱ و قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ در صورت ارتکاب جرایم مختلف باید برای هر یک از جرایم مجازات جداگانه تعیین شود و این قوانین اعتقاد به جمع ساده مجازاتها در این خصوص دارند.
در قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۵۲ نیز در تعدد واقعی حکم به تعیین مجازات جداگانه برای هر جرم داده شده بود، لکن درخصوص اجرای مجازاتها مجازات اشد را لازم الاجرا میدانست. سکوت قانون مجازات اسلامی در این خصوص و رویه جاری قضایی، اجرای مجموع مجازاتها را اقتضا کردهاست. لهذا در مورد فوق[تعدد واقعی جرایم مختلف] جمع مجازاتها به اجرا در میآید.[۴۱]